ج) مردم موظّف هستند که از هدایت انبیاء بهره جسته و از طریق آنان به حقیقت رهنمون شوند.
امام رضا عليه‌السلام در راستای هدایت بندگان، نه تنها علم اعطایی را برای انبیاء لازم شمرده‌اند، بلکه تأکید فرموده‌اند که این علم باید به گونه‌ای باشد که برتری ایشان را بر سایرین تأمین کند و آنها از پاسخگویی به هیچ سؤال و ابهامی در نمانند.
«إِنَّ الْأَنْبِيَاءَ وَالْأَئِمَّةَ علیهِمُ السَّلامُ يُوَفِّقُهُمُ اللهُ وَيُؤْتِيهِمْ مِنْ مَخْزُونِ عِلْمِهِ وَحِكْمَتِهِ مَا لَا يُؤْتِيهِ غَيْرَهُمْ، فَيَكُونُ عِلْمُهُمْ فَوْقَ عِلْمِ أَهْلِ زَمَانِهِم،...، إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا اخْتَارَهُ اللهُ تَعَالَى لِأُمُورِ عِبَادِهِ يَشْرَحُ لِذَلِكَ صَدْرَهُ، وَأَوْدَعَ قَلْبَهُ يَنَابِيعَ الْحِكْمَةِ، وَأَلْـهَمَهُ الْعِلْمَ إِلْـهَاماً، فَلَمْ يَعْيَ بَعْدَهُ بِجَوَابٍ، وَلَا يُحَيَّرُ فِيهِ عَنِ الصَّوَاب». (۱)
خداوند، انبیاء و ائمّه را توفیق داده و از علم مخزون و حکمتش، آنچه به دیگران نداده است، به ایشان اعطا می‌کند، تا دانش ایشان برتر از دانش اهل زمانشان گردد. هنگامی که خداوند عزّوجلّ بنده ای را برای امور بندگانش بر می‌گزیند، سینه‌اش را برای آن کار می‌گشاید، و چشمه‌های حکمت را بر قلبش به ودیعت می‌سپارد، و دانش را به او الهام میكند. لذا از آن پس در پاسخ سؤالی نمانده و در جوابگویی دربارۀ سخن حقّ و درست سرگردان نمی‌شود.
۴. منبع تمام علوم انبیاء
دانش انبیای الهی از سرچشمه وحی نشأت می‌گیرد و لذا تعلیم، تربیت، و بنیان‌های فرهنگی جامعه هیچگونه نقشی در رشد و پرورش دانش انبیاء ندارد، از این رو در فرهنگ دینی، به علم انبیاء و رسولان، «علم وَهْبی» گفته می‌شود. حضرت صادق عليه‌السلام می‌فرمایند:
___________________
(۱) کافی، ج۱، ص۲۰۲؛ كمال الدین، ج۲، ص۶۸۰؛ غیبت نعمانی، ص۲۲۲.
