شایسته عبودیت است كه بالاترین لطف و نعمت را به انسانها كرده است و او كسی جز حق تعالی نیست.
همین طور «عبد» به انسانى مى‌گویند كه سر تا پا به مولا و صاحب خود تعلّق دارد، اراده‌اش تابع اراده او و خواستش در راستای خواست او است و در اطاعت او هرگز سستى به خود راه نمى‌دهد.
روشن است که لازمه توجه و سرسپردگی نسبت به یک شخص، قرب و نزدیکی بدوست و از آنجا که عبودیت نسبت به خداوند به معنای قرب به کمال مطلق و فراموشی همه امور ناقص و پست است، بنابراین عبودیت حق تعالی، اوج تکامل انسان به شمار می‌رود. (۱)
بنابراین عبادت مكتبى است براى پرورش انسان در ابعاد مختلف، عبادت به معناى وسیع كلمه، كه تسلیم فرمان خدا بودن است، روح و جان انسان را در زمینه‌هاى گوناگون تكامل مى‌بخشد.
۳. آزمایش
گاهی نیز هدف آفرینش، آزمایش نیکی و نیک‌کرداری انسان اعلام شده است:
﴿الَّذِى خَلَقَ الْـمَوْتَ وَ الْـحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّـكُـمْ أَحْسَنُ عَمَلًا﴾. (۲)
آن كس كه مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید كه كدام یک از شما بهتر عمل مى‌كنید.
موت و حیات، مجموعاً هویت انسان را تشکیل می‌دهند و خداوند هدف از آن را امتحان می‌خواند. در آیات دیگری اشاره می‌فرماید كه هر آن‌چه در عالم و به خصوص روی زمین هست برای هدفی آفریده شده که در راستای همین هدف آفرینش شماست:
﴿اِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّـهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً﴾. (۳)
___________________
(۱) تفسير نمونه، ج۲۲، ص ۳۸۸.
(۲) ملک / ۲.
(۳) کهف / ۷.
