درس سی و هفتم
اهل بیت عليهم‌السلام در کتاب و سنت
در درس گذشته، از طریق یک نشانه که تعداد جانشینان پیامبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم است، با مصادیق امامان به صورت عام آشنا شدیم و دانسته شد که بنابر مدارک شیعه و سنّی، تعداد آنها منحصر در دوازده تن می‌باشد. در این درس، از طریق مفهوم کلیدی «اهل بیت» به سراغ شناسایی مصادیق امامت و خلافت می‌رویم.
بر اساس روایات فراوان که مورد اتفاق شیعه و سنی است، «اهل البیت» یک اصطلاح در کتاب و سنّت است و صرفاً معنای لغوی آن مراد نیست؛ مراد از اهل بیت، خود پیامبر اکرم به همراه امیرالمؤمنین، فاطمه زهرا، امام حسن و امام حسین و فرزندان معصوم از ذریه امام حسین بوده و منحصر در چهارده معصوم می‌باشد.
۱. مصداق اهل بیت در قرآن و سنت
واژه اهل البیت، در قرآن کریم در آیه تطهیر و در واقعه‌ای موسوم به واقعه کساء مطرح شده است. احادیث مرتبط با این واقعه هر کدام به گوشه‌ای از آن پرداخته‌اند. بر اساس این احادیث، ماجرا را می‌توان به شرح زیر جمع بندی کرد:
روزی پیامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به خانه همسر گرامی‌اش اُم‌سلمه آمد در حالی که از جانب خداوند منتظر وعده مهمی درباره تعدادی از بستگان نزدیکش بود. از این جهت از همسرش خواست تا به هیچ وجه اجازه داخل شدن به کسی ندهد.
در همان روز فاطمه عليها‌السلام تصمیم گرفت تا غذایی مناسب برای پدر عزیزش آماده کند. پس آن غذا را آماده کرد و به سوی پدر آمد. پیامبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم به فاطمه امر فرمود که همسر و دو فرزندش را نیز نزد ایشان بخواند. فاطمه عليها‌السلام بازگشت و چیزی به طول نیانجامید که آنان را نزد پدرش حاضر کرد، در حالی که حسنین در آن روز خردسال بودند.
با اشاره رسول خدا، اُمّ سلمه در گوشه‌ای ایستاد و مشغول نماز شد. پیامبر با علی و حسنین بر سفره غذای فاطمه نشستند و این در حالی بود که آن حضرت بدون یکی از
