۳. نصوص عام بر امامت ائمه عليهم‌السلام
روایات متعدّد و متنوّعی از رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در نصّ بر نام ائمّه اهل بیت عليهم‌السلام رسیده است که چند نمونه از آنها را نقل می‌کنیم:
«قال رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم : الْأَئِمَّةُ مِنْ بَعْدِي إِثْنَا عَشَرَ أَوَّلُـهُمْ عَلِيُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَآخِرُهُمُ الْقَائِمُ هُمْ خُلَفَائِي وَأَوْصِيَائِي وَأَوْلِيَائِي، وَحُجَجُ اللّٰـهِ عَلَى أُمَّتِي بَعدي، الْـمُقِرُّ بِهِمْ مُؤْمِنٌ وَالْـمُنْكِرُ لَـهُمْ كَافِرٌ». (۱)
امامان بعد از من دوازده نفرند، اولین ایشان علی بن ابی طالب عليه‌السلام و آخرین ایشان قائم‌است، ایشان جانشینان و اوصیاء و اولیاء من هستند و حجّتهای خداوند بعد از من بر امّتم، اقرارکننده به ایشان مؤمن و انکار کننده ایشان کافر است. (۲)
سلمان فارسی می‌گوید: از رسول خدا صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم درخواست کردم که اوصیاء و جانشینان بعد از خود را برای من نام ببرید، ایشان فرمود:
«أَوَّلُـهُمْ وَسَيِّدُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ، وَسِبْطَايَ وَبَعْدَهُمَا زَيْنُ الْعَابِدِينَ عَلِيُّ بْنُ الْـحُسَيْنِ، وَبَعْدَهُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ بَاقِرُ عِلْمِ النَّبِيِّينَ، وَالصادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَابْنُهُ الْكَاظِمُ سَمِيُّ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ، وَالَّذِي يُقْتَلُ بِأَرْضِ الْغُرْبَةِ عَلِيٌّ ابْنُهُ ثُمَّ ابْنُهُ مُحَمَّدٌ، وَالصَّادِقَانِ عَلِيٌّ وَالْـحَسَنُ، وَالْـحُجَّةُ الْقَائِمُ الْـمُنْتَظَرُ فِي غَيْبَتِهِ، فَإِنَّهُمْ عِتْرَتِي مِنْ دَمِي وَلَـحْمِي، عِلْمُهُمْ عِلْمِي وَحُكْمُهُمْ حُكْمِي، مَنْ آذَانِي فِيهِمْ، فَلَا أَنَالَهُ اللهُ تَعَالَى شَفَاعَتِي». (۳)
اول و سرور ایشان علی بن ابی‌طالب است، و دو نوه من (حسن و حسین عليهما‌السلام ) و بعد از آن دو زین‌العابدین علی بن الحسین، و بعد او محمد بن علی شکافنده علم
___________________
(۱) کمال الدین، ج ۱، ص ۲۵۹؛ كشف الغمّة فی معرفة الأئمّة، ج ۲، ص ۵۰۷.
(۲) با توجه به برخی آیات و روایات معصومین:میتوان گفت که این «کفر»، به معنای انکار و پوشاندن ولایت و امامت ائمّه اهل بیت است و نه کفر به معنای شرک و خروج از دین اسلام، همان گونه که معنای مسلمان و مؤمن نیز دو جایگاه مختلف است.
(۳) کفایة الاثر فی النص علی الائمة الاثنی عشر، ص ۱۰۱ - ۱۰۲، ح ۲۵؛ بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۲۹۰.
