۱ . ۵.نفخ روح در حضرت آدم عليه‌السلام
آیه‌ى زیر ویژه حضرت آدم است. این آیه، کلام خداوند را خطاب به فرشتگان در آستانه پیدایش آدم گزارش می‌کند:
﴿إِنِّي خَالِقٌ بَشَراً مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ * فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِى فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ﴾. (۱)
من از گل خشكیده‌ای كه از گل بدبویی گرفته شده، بشری می‌آفرینم، پس هنگامی كه او را موزون ساختم و در او از روح خود دمیدم، برای او سجده كنید.
روشن است که سجده فرشتگان، ویژه حضرت آدم بوده است و می‌توان گفت كه این آیه مخصوص حضرت آدم است و دمیدن روح پس از کامل شدن شکل مادی حضرت آدم بوده است. (۲)
۲ .۵.نفخ روح در نوع انسان
امّا آیه‌ای كه مضمون آن عام و شامل همه انسان‌هاست، آیه ذیل می‌باشد:
﴿الَّذِى أَحْسَنَ كُلَّ شَىْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الإِنسَانِ مِن طِينٍ * ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلاَلَةٍ مِّن مَّاءٍ مَّهِينٍ * ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ قَلِيلاً مَّا تَشْكُرُونَ﴾؛ (۳)
او همان كسى است كه هر چه را آفرید نیكو آفرید؛ و آفرینش انسان را از گِل آغاز كرد؛ سپس نسل او را از عصاره‌اى از آب ناچیز و بى‌قدر آفرید، سپس (اندام) او را موزون ساخت و از روح خویش در وى دمید؛ و براى شما گوش و چشمها و دلها قرار داد؛ امّا كمتر شكر نعمت‌هاى او را بجا مى‌آورید.
___________________
(۱) حجر / ۲۸ - ۲۹.
(۲) رک: مطهری، معاد، ص ۱۰۹؛ مصباح یزدی، آموزش عقاید، ج ۳، ص ۱۷؛ سبحانی، اصالت روح از نظر قرآن، ص ۹ – ۴۶؛ رجبی، انسان‌شناسی، ص ۸۵ - ۱۰۵.
(۳) سجده / ۷ - ۹.
