۲. ویژگی‌های انسان‌شناسی دینی
همه انواع انسان شناسی‌ها برای خود مزایایی دارند و هر کدام به جلوه‌ای از حیات آدمی دست یازیده‌اند. امّا به اجمال می‌توان گفت انسان‌شناسی در بخش غیر دینی گرفتار محدودیّت‌ها و بحران‌های خاصی است و تنها انسان‌شناسی‌دینی می‌تواند ماهیت و حقیقت انسان را معرفی کند؛ زیرا خالق انسان بهتر از هر شخص دیگری حقیقت انسان را می‌شناسد. انسان‌شناسی دینی در مقایسه با دیگر انواع انسان-شناسی، امتیازهایی به شرح زیر دارد:
۱. ۲.جامعیت
از آنجا كه انسان‌شناسی دینی از دستاوردهای وحیانی سود می‌جوید، و به قلمرو خاصی محدود نیست و محدودیت‌های دیگر روش‌ها را ندارد، می‌تواند از جامعیت ویژه‌ای برخوردار باشد؛ به این معنا كه حتی اگر از بعد خاصی سخن بگوید، این سخن با توجه به مجموعه ابعاد وجودی انسان مطرح می‌شود و با در نظر گرفتن آنها و متناسب با آنهاست؛ زیرا گوینده سخن از معرفت كامل و جامعی برخوردار است و انسان را با همه هویت حقیقی‌اش در نظر دارد:
﴿أَلا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْـخَبيرُ﴾. (۱)
آیا آن كسى كه موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست؟! در حالى كه او (از اسرار دقیق) با خبر و آگاه است!
۲ .۲. اتقان و خطاناپذیری
بهره‌گیری انسان‌شناسی دینی از معارف وحیانی ـ با توجه به خطاناپذیری این معارف ـ استواری و اتقانی را برای این نوع انسان‌شناسی به ارمغان می‌آورد كه در انسان‌شناسی فلسفی، عرفانی و تجربی یافت نمی‌شود. در انسان‌شناسی دینی اگر انتساب و استناد
___________________
(۱) ملک / ۱۴.
