البته این انحرافات گاه در قالب تحریف متون دینی به صورت افزودن یا پیراستن و یا تغییر در محتوای وحی رخ می‌دهد و گاه از طریق ساختن مكاتب و مذاهب دروغین برای جلوگیری از رسیدن انسانها به دین حق صورت می‌پذیرد. بنابراین در صورت فقدان امام، حجّت الهی بر نسل‌های بعدی برپا نمی‌شود و هدف رسالت حاصل نمی‌شود.
۴. تحقق دین و اجرای حدود الهی
دین الهی، برنامه و روش زندگی انسان است و هدف اصلی پیامبران، تحقق این برنامه ها در صحنه زندگی فردی و اجتماعی است. مکاتب بشری غالبا تنها به بیان معارف نظری و عملی بسنده می کنند و پیاده سازی افکار و دستورات خود را به دیگران واگذار می کنند. اما رهبران الهی نه تنها خود را مسئول اجرای برنامه های خویش می دانند بلکه اساسا اجرای دستورات آسمانی را در سرلوحه رسالت و اقدامات خود قرار می دهند.
این نکته را در سیره پیامبر اسلام به خوبی می توان دید. آن حضرت از همان روزهای نخستین بعثت، همزمان با نشر معارف حیات بخش اسلام، به دنبال پرورش انسان‌های مومن و تشکیل جامعه ای مومنانه برآمد. و سرانجام همین تلاش‌ها و مجاهدت‌ها به ثمر نشست و جامعه اسلامی «مدینة النبی» به دست مبارکش پایه گذاری شد.
اسناد و مدارک تاریخی نشان می دهد که پیامبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم تا آخرین ساعات حیات خود، سخت نگران جامعه اسلامی پس از خویش بود و برای جلوگیری از فروپاشی یا سستی آن، تدبیرها و توصیه هائی ارائه نمود.
با این وصف، می توان گفت که پافشاری بر اجرای احکام الهی و پیگیری برنامه‌های عملی پیامبر، از زمره برنامه های رسالت بود که پس از ایشان باید ادامه یابد. بدیهی است که این مهم جز در سایه استمرار حکومت نوپای نبوی و برقراری نظام امامت و رهبری تحقق نمی یابد.
