۳. ۲. آیات نور
آیات دیگری از قرآن کریم که در آن از فضائل و مقامات اهل البیت عليهم‌السلام سخن به میان آمده، آیات ۳۵ تا ۳۷ سوره نور است. در این آیات، خداوند نخست خود را نور و هدایت کننده همه موجودات آسمانی و زمینی معرفی می‌کند و سپس «مَثَل» و نمونه نور خود را در میان مخلوقاتش بدین سان به تصویر می‌کشد:
﴿اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فِيها مِصْباحٌ الْـمِصْباحُ فِى زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوْكَبٌ دُرِّىٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلا غَرْبِيَّةٍ يَكادُ زَيْتُها يُضِى‌ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ يَهْدِى اللهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَضْرِبُ اللهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ وَ اللهُ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ * فِى بُيُوتٍ أَذِنَ اللهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ * رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّٰـهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إِيتاءِ الزَّكاةِ يَخافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصارُ﴾.
خداوند نور آسمانها و زمین است؛ مثل نور خداوند همانند چراغدانى است كه در آن چراغى (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابى قرار گیرد، حبابى شفاف و درخشنده همچون یک ستاره فروزان، این چراغ با روغنى افروخته مى‌شود که از درخت پربرکت زیتونى گرفته شده که نه شرقى است و نه غربى؛ (روغنش آن چنان صاف و خالص است که) نزدیک است بدون تماس با آتش شعله‌ور شود؛ نورى است بر فراز نورى؛ و خدا هر کس را بخواهد به نور خود هدایت مى‌کند، و خداوند به هر چیزى داناست. (این چراغ پرفروغ) در خانه‌هایى قرار دارد که خداوند اذن فرموده آنها را بالا برند؛ خانه‌هایى که نام خدا در آنها برده مى‌شود، و صبح و شام در آنها تسبیح او مى‌گویند ... مردانى که نه تجارت و نه معامله‌اى آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و اداى زکات غافل نمى‌کند؛ آنها از روزى مى‌ترسند که در آن، دلها و چشمها زیر و رو مى‌شود.
در تبیین مَثَل نور خداوند متعال و این که منظور از چراغ‌دان، چراغ، حباب شفاف و روغن زیتون و مانند آن چیست، مفسران مطالب گوناگونی نوشته‌اند که در این مختصر نمی‌گنجد. اما آنچه به بحث ما مربوط می‌شود این است که از جمله مصادیق بارز مَثَل نور
