دعا خالص و مغز عبادت است.
دعا، مناجات و گریستن در هنگام گفت‌وگو و تضرّع به درگاه الهی ،یکی از جایگاه‌های اعطای معرفت خداوند است. از این روست که تاکید شده است در دعاهای خود از خداوند «طلب معرفت» کنید و برای فزونی معرفت به حق تعالی از او حاجت بخواهید. امام رضا عليه‌السلام در تفسیر آیۀ شریفۀ:﴿اِهدِنَا الصِّراطَ الْـمُستَقیمَ﴾ می‌فرمایند:
«اِستِزادَة فی الْـمَعرِفَةِ لِرَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ». (۱)
[آیه‌ی شریفه] بیانگر درخواست افزون شدن معرفت نسبت به پروردگار خود است.
در این جاست که باید با تمام وجود و از اعماق جان سر به آسمان بلند کرد و دستها را به سوی درگاه بی نیازش به نیاز برافراشت و عاجزانه از ساحت مقدس پروردگار خواست که:
«اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیكَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَكَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَكَ اللَّهُمَّ عَرِّفْـنِی حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی». (۲)
بار خدایا خودت را به من بشناسان که در غیر این صورت پیامبر تو را نخواهم شناخت. بار خدایا پیامبر خود را به من بشناسان که در غیر این صورت حجت تو را نخواهم شناخت. بار پروردگارا حجت خود را به من بشناسان که در غیر این صورت دچار گمراهی در دینم می‌شوم.
___________________
(۱) من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۱۰؛ عیون اخبار الرضا عليه‌السلام ، ج۲، ص۱۰۷.
(۲) كافی، ج۱، ص۳۳۷؛ غیبت نعمانی، ص۱۶۶؛ ونیز رک: توحید صدوق، ص۲۸۶.
