از خود نشان می‌دهند. قرآن كریم این صحنه را با بیانی روشن به تصویر كشیده است:
﴿فَأَمَّا مَنْ أُوتِىَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ * فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسيراً * وَ يَنْقَلِبُ إِلى أَهْلِهِ مَسْرُوراً * وَ أَمَّا مَنْ أُوتِىَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ * فَسَوْفَ يَدْعُوا ثُبُوراً * وَ يَصْلى سَعيراً ﴾. (۱)
پس كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شود، به آسانی به حسابش رسیدگی خواهد شد، و شادمان به سوی کسانش بازخواهد گشت. و امّا كسى كه نامه اعمالش از پشت سر به[دست چپ] او داده شود، پیوسته هلاکت خود را طلب می کند! و در شعله‌هاى سوزان آتش خواهد سوخت.
﴿وَ أَمَّا مَنْ أُوتِىَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنى لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ * وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَه﴾. (۲)
امّا كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‌گوید: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‌دادند، و نمى‌دانستم حسابم چیست.
روشن است که دادن کتاب به دست راست و چپ، نشانه سعادت و شقاوت شخص است و اعطای نامه از پیش روی یا از پشت سر، علامت احترام گذاشتن یا حقیر انگاشتن صاحب نامه است.
___________________
(۱) انشقاق / ۷ - ۱۲.
(۲) حاقه / ۲۵ - ۲۶.
