به این ایراد پاسخ داده‌اند. در تفسیر نمونه به طور خلاصه چنین پاسخ داده شده است:
الف) باید توجه داشت که ماه همواره در نیمی از کره زمین قابل رؤیت است، نه در تمام آن، بنابراین نیمی از مردم روی زمین از این حساب خارجند.
ب) در نیمی از همین نیم کره نیز اکثریت قریب به اتفاق آنها خوابند، زیرا بعد از نیمه شب است. به این ترتیب حداكثر یک چهارم از مردم جهان می‌توانند از چنین حادثه‌ای با خبر شوند.
ج) در بخش قابل رؤیت نیز هیچ مانعی ندارد که قسمت‌های قابل توجّهی از آسمان ابری و چهره ماه با ابر پوشیده شده باشد.
د) حوادث آسمانی در صورتی جلب توجه می‌کنند که یا مانند صاعقه‌ها توأم با سر و صدای شدید باشند، یا مانند خسوف و کسوف کلّی، نور به طور کامل قطع شود. آن هم برای یک مدت نسبتاً طولانی.
هـ) به علاوه وسائل ثبت و نشر مطالب در تاریخ در آن زمان‌ها محدود بود، و تعداد باسوادها بسیار اندك بودند، مثل امروز نبود که حوادث مهم، برق‌آسا به وسیله رسانه‌های جمعی جهان منتشر شود. با توجه به این جهات، نمی‌توان از یاد نكردن این حادثه در غیر تواریخ اسلامی تعجب کرد، و آن را دلیلی بر نفی گرفت. (۱)
___________________
(۱) تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۱۷.
