آسمان و هوا و... است؛ سؤال این است كه آیا ما می‌توانیم بدون هوا و آب و بدون نظم و پیوستگی قوانین در آسمان و زمین زندگی كنیم؟ اگر در هر یک از پدیده‌های پیرامون خود بنگریم، می‌بینیم که این قاعده در سراسر هستی حکم‌فرما است و یک موجود بدون ارتباط با موجودات دیگر تحقّق پیدا نمی‌كند و اگر هم پدیدآمد، دوام نمی‌یابد.
پس معلوم می‌شود آن كسی كه مالک این جهان است و این عالم را تدبیر می‌كند و پرورش می‌دهد و همه را به هم مربوط ساخته است، وجود واحدی است كه نظام واحدی را به وجود آورده است. (۱)
یکی از شگفتی‌های آفرینش، هماهنگی دو جانبه میان دو پدیده‌ای است که با یکدیگر همزمان نیستند، این هماهنگی به گونه‌ای است که احتیاجات یک پدیده در ساختمان پدیده دیگر که پیش از آن به وجود آمده، پیش‌بینی شده است. بهترین نمونه این هماهنگی را میان مادر و فرزند به خوبی می‌توان دید. مادر، چه در نوع پستانداران و چه در انسان، به محض اینکه باردار گردید، همراه با رشد جنین در رحم، دستگاه غدد تولیدکننده شیر او، که آن هم غذایی بسیار گوارا و جامع است، تحت تأثیر هورمون‌های خاصّ به کار می‌افتد و هر اندازه که جنین رشد می‌کند، این مادّه غذایی رو به افزایش می‌گذارد، تا هنگامی که جنین در آستانه ولادت قرار می‌گیرد، مواد غذایی نوزاد، که با همه نیازهای جسمی او متناسب است، آماده می‌گردد. این محصول از پیش ساخته شده، با قدرت دستگاه گوارش و ضعف هاضمه نوزاد کاملاً هماهنگ است، و در مخزنی پوشیده و مناسب ذخیره می‌شود، خزانه‌ای که سالها پیش از پیکرسازی کودک، در وجود مادر تعبیه شده است.
آیا این به هم پیوستگی میان دو موجود، جز کار نیرویی یگانه است؟ و آیا نشانه بارزی برای مداخله یک قدرت بی‌پایان و یک طرّاح بزرگ برای ادامه حیات و رشد و تکامل پدیده‌ها نیست؟
___________________
(۱) برگرفته از: مصباح یزدی، معارف قرآن، ج۱، ص۸۰ - ۸۴ .
