كلمه «مهد» و «مهاد» هر دو به معنى مكانى است كه آماده براى نشستن و خوابیدن و استراحت است و در اصل كلمه "مهد" به محلى گفته مى‌شود كه كودک را در آن مى‌خوابانند (گاهواره یا مانند آن). گویى انسان كودكى است كه به گاهواره زمین سپرده شده است و در این گاهواره همه وسائل زندگى و تغذیه او فراهم است.
خداوند همچنین زمین را به عنوان مرکبی رام و آرام برای آدمیان توصیف کرده است:
﴿هُوَ الَّذى جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فى مَناكِبِها وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَيْهِ النُّشُور﴾. (۱)
او كسى است كه زمین را براى شما رام كرد، بر شانه‌هاى آن راه بروید و از روزیهاى خداوند بخورید؛ و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست.
«ذلول» به معناى «رام» جامع‌ترین تعبیرى است كه درباره زمین ممكن است بشود. خداوند متعال زمین را از هر نظر رام و مسخّر فرمان انسان قرار داده است. جالب اینكه بعد از توصیف زمین به ذلول بودن، دستور مى‌دهد كه بر «مناكب» آن راه بروید، و مى‌دانیم مناكب جمع منكب (بر وزن مغرب) به معناى شانه است؛ گویى انسان پا بر شانه زمین مى‌گذارد و چنان زمین آرام است كه مى‌تواند تعادل خود را حفظ كند. (۲)
علاوه بر این، پروردگار مهربان تمام شرائطى را كه براى یک قرارگاه مطمئن و آرام لازم است در كره زمین آفریده است. محلّی ثابت و خالى از هر گونه تزلزل، هماهنگ با ساختمان روح و جسم انسان، داراى منابع گوناگون، مشتمل بر همه وسائل مورد نیاز انسان، بسیار گسترده و مباح و رایگان:
﴿اللهُ الَّذى جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ قَراراً﴾. (۳)
خداوند كسى است كه زمین را براى شما جایگاه امن و آرامش قرار داد.
___________________
(۱) ملک / ۱۵.
(۲) تفسیر نمونه، ج۲۴، ص ۳۳۷.
(۳) غافر(مؤمن) / ۶۴.
