﴿أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ * بَلى قادِرِينَ عَلى أَنْ نُسَوِّىَ بَنانَهُ * بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ﴾. (۱)
آیا انسان مى‌پندارد که هرگز استخوانهاى او را جمع نخواهیم کرد؟! آرى قادریم که (حتّى خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتّب کنیم! (انسان شک در معاد ندارد) بلکه او مى‌خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت) در تمام عمر گناه کند.
قرآن کریم در این آیه شریفه، ضمن پاسخگویی عقلی به منکران، یادآور می‌شود که ریشه بسیاری از ناباوری‌ها را باید در جنبه‌های روانی و اخلاقی جستجو کرد.
پرسش
۱. برهان حکمت الهی برای اثبات اصل معاد را بیان کنید.
۲. از طریق عدل الهی چگونه بر لزوم معاد استدلال می کنید؟
۳. برای عامل جهالت و غفلت در انکار معاد، هر کدام یک آیه را مثال آورید.
۴. قرآن کریم برای غفلت‌زدایی از انسان‌ها، از چه راه‌هایی به قدرت خویش بر بازگشت جهان تذکر می‌دهد؟
۵. چگونه روحیه گریز از مسئولیت، انسان را به انکار معاد دعوت می کند؟
پژوهش
_ آیا از آیات یاد شده در این درس می‌توانید برهان دیگری بر معاد استفاده کنید؟ برهان را با بیان خودتان بنویسید.
___________________
(۱) قیامه / ۳ - ۵.
