سنن نسائی نقل می شود:
زید بن ارقم نقل می‌کند که رسول اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در بازگشت از حجة الوداع در محل غدیر خم خطاب به مردم فرمود:
«أَنِّي قَدْ تَرَكْتُ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ أَحَدُهُمَا أَكْبَرُ مِنَ الْآخَرِ، كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي فَانْظُرُوا كَيْفَ تَخْلُفُونِّي فِيهِمَا فَإِنَّهُمَا لَنْ يَتَفَرَّقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْض». (۱)
به درستی که من دو چیز گرانبها را در میان شما بر جای گذاشتم که یکی از آنها بزرگتر از دیگری است: کتاب خدا و عترتم یعنی اهل بیتم. پس بنگرید که پس از من درباره آنها چگونه عمل می‌کنید. آنان تا روز قیامت از هم جدا نمی‌شوند.
این حدیث شریف دلالت دارد که قرآن کریم و اهل البیت عليهم‌السلام از یکدیگر جدائی ناپذیرند. به علاوه در متن کامل‌تر از این روایت كه در دیگر کتب اهل سنت و شیعه آمده، تصریح شده است: «تا زمانی که به این دو ثقل تمسّک داشته باشید گمراه نمی‌شوید. از آنان پیشی مگیرید که هلاک می‌شوید و سعی نکنید به آنان چیزی بیاموزید زیرا که آنان از شما عالم‌تر هستند». (۲)
بر این اساس، از حدیث ثقلین فضائل متعدّدی استفاده می‌شود که از جمله آنها عصمت اهل البیت است؛ زیرا گمراه نشدن مردم با تمسّک به قرآن کریم به این دلیل است که قرآن کریم کلام خداست و در آن هیچ خطا و لغزشی وجود ندارد و تمسک به اهل البیت نیز زمانی گمراه کننده نخواهد بود که آنان معصوم باشند و خطا و لغزشی در گفتار و کردار آنان نباشد.
یکی دیگر از فضائل اهل بیت در حدیث ثقلین، همسنگ و همتراز بودن ایشان با وحی الهی در مرتبه هدایت و تأمین سعادت مردم در دنیا و آخرت است.
___________________
(۱) مسند أحمد بن حنبل، ج ۳، ص ۱۴ و ۱۷؛ النسائی، سنن الكبرى، ج ۵ ، ص ۴۵؛ الدرّ المنثور، ج ۲، ص ۴۰۱؛ تفسیر القرآن العظیم، ج ۱۲، ص ۲۷۱؛ ینابیع المودّة، ج ۱، ص ۶۵.
(۲) رک: سیوطی، الدرّ المنثور، ج۲، ص۶۰؛ ابن حجر، الصواعق، ص۸۹؛ امینی، الغدیر، ج۳، ص۱۱۹؛ کافی، ج۱ ص۲۹۴؛ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ج۵، ص۶۰۵.
