جانب خداوند آیه‌ای را ارائه فرمود که نظیرش نزد ایشان نبود، آیه‌ای که با آن به اذن الهی مردگان را زنده می‌کرد، و کور مادرزاد و پیسی را شفا می‌داد، و با آن حجّت را بر آنها تمام می‌کرد. خداوند حضرت محمّد صلى‌الله‌عليه‌وآله را زمانی مبعوث فرمود که فنّ جاری در میان مردم آن زمان، خطابه و سخنوری بود، لذا حضرت از جانب خداوند مواعظ و حکمتهایی آورد که گفتار ایشان را باطل نماید، و حجّت را بر ایشان تمام کند. (۱)
با دقّت در این سخنان، دو نکته به دست می‌آید: یکی این که میان معجزات ارائه شده و فنون و علوم جاری میان مردم عصر معمولاً نوعی ارتباط و هماهنگی وجود داشته است. و دیگر این که هدف از ارائه بینه و معجزه، اتمام حجّت بر مردم بوده است تا بدانند پیامبری از جانب خداوند آمده است و به دنبال آن، به فرامین الهی عمل نموده و پیرو مکتب انبیاء شوند. از این رو تناسب میان معجزه و شرایط زندگی عادی انسانها سبب می شود که پذیرش و همراهی ذهنی و قلبی مردم را به دنبال داشته باشد و با این آمادگی، در فرمانبری از دستورات پیامبر الهی نیز تسلیم و خاضع گردد.
___________________
(۱) کافی، ج۱، ص۲۴؛ عیون اخبار الرضا عليه‌السلام ، ج۲، ص۸۰؛ علل الشرایع، ج۱، ص۱۲۱.
