نفرموده که : فقر با ما بهتر از توانگری با دیگران است ، وکشته شدن با ما بهتر از زنده ماندن با دشمنان ما است.
امام در پاسخ نوشت :
هرگاه گناهان دوستان ما زیاد شود ، خداوند آن ها را به فقر گرفتار می کند وگاهی از بسیاری از گناهان آنان در می گذرد. همچنان که پیش خود گفته ای ، فقر با ما بهتر از توانگری با دیگران است. ما برای کسانی که به ما پناهنده شوند ، پناه گاهیم وبرای کسانی که از ما هدایت بجویند ، نوریم. ما نگه دار کسانی هستیم که (برای نجات از گمراهی) به ما متوسل می شوند. هرکس ما را دوست بدارد ، در رتبه بلند (تقرّب به خدا) با ماست وکسی که پیرو راه ما نباشد ، به سوی آتش خواهد رفت. (۱)
نمونه دیگر در این زمینه نامه ای است که امام عسکری عليه‌السلام به «علی بن حسین بن بابویه قمی» ، یکی از فقهای بزرگ شیعه ، نوشته است. امام در این نامه پس از ذکر یک سلسله توصیه ها ورهنمودهای لازم ، چنین یادآوری می کند :
صبر کن ومنتظر فرج باش که پیامبر فرموده است : برترین اعمال امت من انتظار فرج است.
شیعیان ما پیوسته در غم واندوه خواهند بود تا فرزندم (امام دوازدهم) ظاهر شود ؛ همان کسی که پیامبر بشارت داده که زمین را از قسط وعدل پر خواهد ساخت ، همچنان که از ظلم وجور پر شده باشد.
ای بزرگمرد ومورد اعتماد وفقیه من! صبر کن وشیعیان مرا به صبر فرمان بده! زمین از آنِ خداست وهر کسی از بندگانش را که بخواهد ، وارث (حاکم) آن قرار می دهد. فرجام نیکو ، تنها از آنِ پرهیزگاران است. سلام ورحمت خدا وبرکات او بر تو وبر همه شیعیان باد! (۲)
__________________
۱ ـ ابن شهرآشوب ، مناقب آل أبی طالب ، ج ۴ ، ص ۴۳۵ ؛ علی بن عیسی اربلی ، کشف الغمّه ، ج ۳ ، ص ۲۱۱.
۲ ـ ابن شهرآشوب ، همان کتاب ، ج ۴ ، ص ۴۲۵ ؛ حاج شیخ عباس قمی ، الأنوار البهیه ، ص ۱۶۱ ؛ تتمه المنتهی ، ص ۲۹۹ با اندکی اختلاف در الفاظ.
با توجه به این که شهادت امام عسکری عليه‌السلام در سال ۲۶۰ ودرگذشت علی بن حسین بابویه در سال ۳۲۹
