حسین عليه‌السلام انجام دادند ، کاملاً روشن گردد بی مناسبت نیست به دو نمونه تاریخی اشاره کنیم :

۱. مصونیت خاندان امامت در فاجعه حرّه

پس از شهادت امام حسین عليه‌السلام هم زمان با مناطق دیگر کشور اسلامی ، اندک اندک شهر مدینه نیز که مرکز خویشاوندان پیامبر بود ، به هیجان آمد. حاکم مدینه به گمان خود تدبیری اندیشید وگروهی از بزرگان شهر را به «دمشق» فرستاد تا از نزدیک خلیفه جوان را ببینند واز مراحم وی برخوردار شوند تا شاید در بازگشت به مدینه مردم را به اطاعت از وی تشویق کنند.

یزید که نه تربیت درستی داشت ، نه از تدبیر ودوراندیشی برخوردار بود ونه ظاهر اسلام را رعایت می کرد ، پیش روی نمایندگان «مدینه» نیز به شر اب خواری وسگ بازی وکارهای خلاف شرع پرداخت. نمایندگان مدینه همین که از شام بازگشتند ، فغان برآوردند وگفتند : یزید مردی شراب خواره وسگ باز وفاسق است وچنین کسی نمی تواند خلیفه وامام مسلمانان باشد. سرانجام شورش سراسر شهر را فرا گرفت ومردم ، حاکم شهر وخاندان اموی را از شهر بیرون کردند. چون این خبر به شام رسید ، یزید لشگری را مأمور سرکوبی مردم مدینه کرد و «مُسلِم بن عُقْبَه» را که مردی سالخورده بود ، امیر آن لشگر کرد. مسلم مدینه را محاصره کرد. پس از چندی ساکنان شهر تاب مقاومت از کف دادند وتسلیم شدند. سپاهیان شام سه روز مدینه را قتل عام کردند واز هیچ زشت کاری باز نایستادند. چه مردان دین دار وپارسا وشب زنده دار که کشته شدند ، چه حرمت ها که درهم شکست وچه زنان ودختران که از تجاوز این قوم وحشی ایمن نماندند (۱). از این فاجعه ، در تاریخ به نام جریان «حرّه» یاد می شود.

__________________

۱ ـ دکتر شهیدی ، سید جعفر ، تاریخ تحلیلی اسلام تا پایان امویان ، ص ۱۷۰.

۷۵۸۱