هیهات! ای فریب کاران دغل باز! ای اسیران شهوت وآز! می خواهید با من هم کاری کنید که با پدرانم کردید؟ نه ، به خدا هنوز زخمی که زده اید خون فشان است وسینه از داغ مرگ پدر وبرادرانم سوزان. تلخی این غم ها گلوگیر واندوه من تسکین ناپذیر است واز شما می خواهم نه با ما باشید نه برما (۱). (۲)
گفت وگوی امام سجاد عليه‌السلام با پسر زیاد
چنان که در صفحات پیش گفتیم ، دستگاه حکومت بنی امیه از جبری گری بهره برداری می کرد وکارها وجنایت های خود را به اراده خدا نسبت می داد وبدینوسیله افکار عمومی را تخدیر می کرد ، وچون امام سجاد عليه‌السلام وحضرت زینب عليها‌السلام از این شگرد تبلیغی دشمن آگاه بودند ، به شدت با آن مبارزه می کردند. نمونه روشن این مبارزه گفتوگوی امام سجاد با پسر زیاد در کوفه است. پس از آن که اسیران اهل بیت را به مجلس عمومی در کاخ پسر زیاد وارد کردند ، وسخنان تندی بین او وزینب کبری عليها‌السلام رد وبدل گردید ، پسر زیاد به طرف علی بن الحسین عليه‌السلام متوجه شد وگفت :
این کیست؟
بعضی از حاضران گفتند :
علی بن الحسین عليه‌السلام است.
مگر خدا علی بن الحسین عليه‌السلام را نکشت؟
حضرت فرمود :
__________________
۱ ـ سید ابن طاووس ، اللهوف ، ص ۶۶ دکتر شهیدی ، سیدجعفر ، زندگانی علی بن الحسین عليه‌السلام ، ص ۵۶ ؛ حسنی ، علی اکبر ، امام چهارم پاسدار انقلاب خونین کربلا ، ص ۳۸ ۴۰.
۲ ـ احتمال هست که این سخنرانی در بازگشت اهل بیت از شام ، درکوفه ایراد شده باشد ، زیرا از یک طرف ، خطبه طولانی است ودر موقع رفتن به شام ، برای ایراد چنین خطبه ای ، نه آزادی وجود داشت ونه وقت وفرصت ، واز طرف دیگر ، طبرسی درآغاز این خطبه می گوید : احتجاج علی بن الحسین عليه‌السلام علی اهل الکوفه حین خرج من الفسطاط وتوبیخه ایاهم علی غدرهم ونکثهم ... (احتجاج ، ج ۲ ، ص ۱۶۶) ومی دانیم که موقع رفتن به شام ، خیمه ای وجود نداشته است که امام از آن بیرون آید!.
