بن عبدالعزیز (ولو به طور نسبی ودر مدتی کوتاه) چشیده بودند ، نوید امیدبخشی بود ، ولی طولی نکشید که این انتظار مبدل به یأس ونومیدی گردید زیرا پس از آن که چند صباحی از زمام داری وی گذشت ، برنامه عوض شد ووعده ها همه پوچ از آب درآمد!
شهادت دروغین
یزید برای آن که سرپوشی بر اعمال ناروای خود بگذارد وبرای آن که خود را از هرگونه گناه وانحرافی تبرئه کند ، با تمهیداتی ، چهل نفر از رجال وپیرمردان را وادار نمود تا به مصونیت او از گناه وعصیان شهادت بدهند ، این عده شهادت دادند که هیچ گونه حساب وعذابی متوجه خلفا نیست! (۱)
البته شهادت این عده به این سادگی نبود ، بلکه گوشه ای از سیاست های مزوّرانه بنی امیه به منظور تثبیت حکومت خود به شمار می رفت ، زیرا بنی امیه برای تأمین مقاصد سیاسی خود ، یک جمعیت فکری مانند «مرجئه» (۲) به وجود آورده بودند که فعالیت فکری آن ها وسیله ای برای تثبیت پایه های حکومت اموی زیر پوشش دین بود.
این گونه جمعیت ها ، که به استخدام حکومت اموی در آمده بودند ، با یک سلسله تفسیرها وتوجیهات دینی ، اعمال ضد اسلامی زمام داران اموی را توجیه می کردند!
«ابن قُتیبه دینَوَری» می نویسد :
«یزید ابتداءاً به خاطر اخلاق فریبنده خود ، درمیان قریش محبوبیت داشت واگر پس از رسیدن به خلافت ، طبق روش عمر بن عبدالعزیزرفتار می کرد ، مردم از او شکایت نمی کردند ، ولی وی برخلاف انتظار
__________________
۱ ـ سیوطی ، تاریخ الخلفاء ، ص ۲۴۶.
۲ ـ مرجئه فرقه ای بودند که ایمان را عبارت از اعتقاد قلبی می دانستند وهیچ یک از گناهان واعمال ضد اسلامی را با ایمان منافی نمی دانستند!
