اثبات رسالت پيامبر اسلام
در درس بيست و هفتم گفته شد که پيامبرى پيامبران، از سه راه قابل اثبات است: يکى از راه آشنايى با منش ايشان و استفاده از قرائن اطمينان بخش. دوم از راه پيشگويى پيامبران پيشين. و سوم راه ارائه معجزه.
در مورد پيامبر اسلام (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) هر سه راه، وجود داشت: از سويى مردم مکه، چهل سال زندگى پرافتخار آن حضرت را از نزديک ديده بودند که کوچکترين نقطه تاريکى در آن، يافت نمى‌شد و آنچنان او را به راستگويى و درست کردارى شناخته بودند که لقب «امين» به آن حضرت داده بودند. و طبعاً در مورد چنين شخصى احتمال دروغ و ادّعاى کذب، داده نمى‌شد.
از سوى ديگر، پيامبران پيشين، بشارت بعثت آن حضرت را داده بودند(١). و گروهى از اهل کتاب، انتظار ظهور او را مى‌کشيدند و نشانه هاى روشن و گويايى از وى در دست داشتند(٢) و حتى به مشرکان عرب مى‌گفتند که از ميان فرزندان حضرت اسماعيل (عليه السلام) (که قبايلى از عرب را تشکيل مى‌دادند) کسى مبعوث به رسالت خواهد شد که پيامبران پيشين و اديان توحيدى را تصديق خواهد کرد(٣). و بعضى از دانشمندان يهود و نصارى، با استناد به همان پيشگوييها، به آن حضرت ايمان آوردند(٤) هر چند بعضى ديگر در اثر انگيزه هاى نفسانى و شيطانى از پذيرفتن دين اسلام سرباز زدند.
قرآن کريم، با اشاره به اين راه مى‌فرمايد: «أَ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنِي إِسْرائِيلَ»(٥).
شناسايى پيامبر اسلام (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) بوسيله علماء بنى اسرائيل و براساس پيشگوييها و معرّفيهاى پيامبران پيشين، همانگونه که دليل روشنى بر صحّت رسالت آن
__________________
١. ر. ک: سوره صف، آيه ٦.
٢. ر. ک: سوره اعراف: آيه ١٥٧، سوره بقره: آيه ١٤٦، سوره انعام: آيه ٢٠.
٣. ر. ک: سوره بقره، آيه ٨٩.
٤. ر. ک: سوره مائده: آيه ٨٣، سوره احقاف: آيه ١٠.
٥. ر. ک: سوره شعراء، آيه ١٩٧.
