هستند؛ در یکی حرف اضافه صفت نساخته ودر دیگری ساخته است ، لذا در یکی بدون کسره درست است ودر دیگری با کسره :
ـ نمازْ به قصد قُربت باید خوانده شود.
ـ نمازِ به قصد قُربت ، نماز حقیقی است.
٤٧ ـ تشدید تلفّظ شده ویای ناقص را همواره بیاوریم
تشدید نماینده یک حرف است که به هنگام تکرار وادغام ، در واژه های عربی می نشیند. بنابراین ، حذف تشدید از واژه های عربی رایج در زبان فارسی با هیچ میزان ادبی سازگاری ندارد. توصیه می کنیم که تشدیدها را همواره بگذارید ، مگر آن که به دلیل قرار گرفتن حرف ساکن در پایان کلمه ، تشدید تلفّظ نشود ، همچون «حَق پرستی» و «تضادهای روحی» ، به خلاف «حقِّ مادر» و «تضادِّ بزرگ».
همین دقّت را درباره دیگر اجزای واژگان نیز باید روا داشت. مثلاً یای ناقص معمولاً به غلط آن را همزه می خوانند در کلماتی چون «اندیشه علی» و «پیمانه ولایت» حتماً باید آورده شود.
٤٨ ـ ظاهر واژه های عربی را با ذوق وقرائت پارسی سازگار سازیم
واژه هایی که از زبان عربی به زبان پارسی راه یافته اند ، باید با ذوق وظرفیت زبان پارسی سازگاری یابند. از این رو ، تصرّف در شیوه نگارش یا تلفّظ آنها ، مشروط به پذیرش اهل ادب ، جایز است؛ مثلاً بعضی از فتحه های زبان عربی ، کسره خوانده می شوند ، همچون : «مُطالِعِه» به جای «مطالَعَه». نیز برخی از الف ها که در عربی به شکل یاء می آیند (= الف مقصوره) به همان شکل الف نوشته می شوند ، همچون : «طوبا» و «رحمان». با این حال ، تأکید می کنیم که هرگونه تصرّف باید با ضابطه های ذوقی زبان پارسی سازگار باشد.
به مناسبت ، از این نکته نیز یاد می کنیم که تبدیل همزه یایی کلمات عربی به یاء ، هموارهصحیح نیست ، بلکه گاه درست وگاه غلط است. قاعده کلّی در این مورد چنین است : هرگاه قاطبه پارسی زبانان همزه یایی (= همزه روی پایه یایی) را به شکل یاء بخوانند ، باید آن را به یاء تبدیل کرد ، مانند «سایر» ، «شقایق» ، «حقایق» ، «جَزایر» ، «جایز» ، «دایره» ، «جایزه» ، و «فایده». امّا هرگاه قاطبه پارسی زبانان چنان همزه ای را به همان صورت همزه بخوانند ، تبدیل آن به یاءنادرست وخلافِ قاعده «برابری خوانش ونگارش» است ، مانند «رئیس» ، «نامرئی» ، «قائم» ، «شَعائر» ، «حائل» ، «زائر» ، و «لئیم» که بسیار کم کسی آنها را رییس ، نامریی ، قایم ، شعایر ، حایل ، زایر ، ولییم می خواند. پس کلمات دسته دوم را باید با همزه نوشت ، همان گونه که با همزه خوانده می شوند.
