روند کار ویرایش
یک. پذیرفتن دستنوشت پدید آورنده.
هرگاه پدید آورنده اثر خود را به ویراستار عرضه کند ، لازم است نخست ویراستار آن را دقیقاً وارسی کند ودر صورت احراز صلاحیت های صوری ودرونی در آن ، ویراستاری اش را بپذیرد. بسا مواردی که ویراستار به دلیل ملاحظاتی یا به جهت رؤیت نکردن متن دستنوشت ، آن را می پذیرد وسپس پشیمان می شود. ملاک هایی که خوب است در این مرحله مورد عنایت قرار گیرند ، چنینند :
نوشته شدن متن روی کاغذ مناسب.
وجود فاصله لازم میان سطرها ونیز حواشی کافی ، برای انجام دادن اعمال ویرایشی.
تمیزی وخوانایی متن.
شماره گذاری درست ومرتّب بودن موادّ چیده شده وواحدهای پیش وپس از متن.
در دست بودن یک نسخه دیگر از اثر که در صورت مفقود شدن متن ، مشکلی پیش نیاید.
نیازمند بودن اثر به ویرایش ، ونه بازنویسی یا اصلاحات بنیادین دیگر که بیرون از قلمرو ویرایش است.
قرار داشتنِ اثر در حدّ واندازه مقبول ومطلوب برای عرضه به دنیای مطالعه. فراموش نشود که هر نوشته ای را نمی توان ویرایش کرد. ویرایش برای رساندنِ اثر از سطح متوسّط محتوایی وقلمی به سطح خوب یا عالی است. اثری که از لحاظ محتوا یا قلم یا هر دو ، ضعیف وکاملاً خام وابتدایی است ، نباید با زحمت ویراستار وبه نامِ مؤلّف به جامعه نشر پا نهد وسبب ترویج «کتاب سازی» و «نویسنده تراشی» شود.
دو. احراز صلاحیت خود برای ویرایش متن.
سه. هماهنگی در مورد مسائل اساسی چهارگانه که ذکرشان رفت وویراستار باید درباره آنها با پدیدآورنده (ها) مشاوره وسازگاری کند.
چهار. انجام دادن اصلاحات ویرایشی پانزده گانه که در فهرست «دامنه کار ویرایش» به آنها اشاره می کنیم.
پنج. هماهنگی دیگربار با پدیدآورنده.
پس از پایان ویرایش ، معمولاً پدید آورنده اثر حاصل کار را می بیند ونکات وملاحظات را ارائه می کند. بسیار خوب است که در این مرحله نیز ویراستار وپدیدآورنده کنار هم آیند ودرباره این نکات به رایزنی پردازند تا نظری واحد یا نزدیک به هم بیابند.
شش. بازخوانی متن ویراسته وانجام دادن اصلاحات نهایی.
پس از انجام یافتن همه مراحل وبه خصوص با گذشت زمانی کوتاه یا بلند ، خوب است ویراستار مجموع کار را بازنگری کند واز وحدت روش ویکدستی حاکم بر اثر اطمینان یابد. به ویژه در مورد آثار
