درس بیست وسوم :

نشانه گذاری (٢)

٧. نام علامت : نشان عاطفه ، هیجان نما ، علامت خطاب ، نشانه تعجّب (١)

شکل علامت :!

نام بیگانه : Exclamation point

وظیفه اصلی : نمایاندن عاطفه

موارد کاربرد :

یک. در پایان جمله های عاطفی برای نمایاندن عواطفی مثل دعا ، نفرین ، آرزو ، تحسین ، تعجّب ، وتأسّف :

آمدند چلچراغ های ما را دزدیدند … وبا دستمال تائیس در قیصریه ویران ، جشن هنر ورقص آتش گرفتند! (٢) [تأسّف]

وای بر شما کاتبان وکاهنان وفریسیان! (٣) [نفرین]

بارک اللّه پسرم! ولی آخر نمی ارزد آدم برای یک مشت …. (٤) [تحسین]

دو. پس از منادا ، هنگامی که ندا در همان جا پایان پذیرد :

بنشین لیلا! (٥)

ای خدای من؛ خدای علی! خمینی را کمک کن. (٦)

تذکّر : برخی می پندارند که پس از هر جمله امری باید این نشانه را آورد. درست آن است که نشانه

__________________

١ ـ «نشانه تعجّب» نامی مناسب برای این نشانه نیست.

٢ ـ نافله ناز / ١١٨.

٣ ـ بشارت / ٣٣.

٤ ـ از رنجی که می بریم / ٥٤.

٥ ـ پدر ، عشق وپسر / ٥.

٦ ـ کنار رود خین / ٤٨.