دیباچه

 (جامی)

این دفتر ، درسنامه ای است در قلمرو ادب پارسی وآیین نگارش که در چهل درس سامان یافته است. کوشیده ایم ایجاز واختصار سرلوحه این کار باشد. آنچه در این درس ها آمده ، سرنخ هایی است برای پی گیری مطالعات ادبی وتجربه های قلمی. البتّه امید هست که همین مقدار هم اگر به خوبی با تمرین وممارست همراه شود برای مشتاقان نویسندگی کفایت کند وآنان را بر مبانی درست نویسی وشیوانگاری مسلّط سازد.

اگر خوانندگان گرانمایه بپرسند که چرا بخشی قابل عنایت از این دفتر به مباحث درست نویسی اختصاص یافته ، پاسخ این فقیر آن است که روز به روز توجّه واهتمام به پاکیزه نوشتن کم می شود؛ واین ، بسی مایه دریغ است. آری ، مایه دریغ است که زبان پارسی ، با این پیشینه تابناک وگوهرین ، چنین از جفای برخی نویسندگان آفت پذیرد. صاحب این دفتر که سر وکارش با جوانان مشتاق نویسندگی است ، می کوشد که زیرسازهای نویسندگی را بر صحّت واِتقان بنا نهد. درست است که این کار حوصله می خواهد وهمّت؛ امّا ثمرش دیر می پاید ودر گذر زمان ، زود آفت نمی پذیرد.

شرط قدردانی وشکرگزاری است که یکایک دانشورانی را که از آثار ارجمندشان در فراهم آوری این دفتر بهره برده ام ، ارج نهم وهمّت کریمانه شان را سپاس گویم. به رسم امانت ، منابعی را که بیش تر ومستقیم تر استفاده شده اند ، در پانوشت برخی فصول ودرس ها یاد کرده ام ودر فرجام اثر نیز از منابع اصلی نام برده ام. هر جا در پانوشت های مزبور شماره صفحه منبعی را ذکر نکرده ام ، نشان دهنده