افعال طبيعى وبازى هاى بچه گانه ونظاير آنها اگر به دقت نگاه كنيم غايت ها وغرض هايى مناسب نوع كار مى يابيم چنان كه در كارهاى طبيعى كه عموماً از قبيل حركت مى باشد ، غايتى كه حركت به سوى آن است غايت وغرض آن است ودر بازى هاى بچگانه مناسب نوع بازى غايتى است خيالى ووهمى كه مطلوب از بازى همانا رسيدن بدان است.

البته آفرينش انسان وجهان كار خداست وخدا منزه است از اين كه كار بيهوده وبى هدف انجام دهد وهميشه بيافريند وروزى دهد وبميراند وباز بيافريند وروزى دهد وبميراند وهم چنين درست كند وبه هم زند بى اين كه از اين آفرينش نيات ثابتى را بخواهد وغرض پابرجايى را تعقيب كند.

پس ناچار براى آفرينش جهان وانسان ، هدف وغرض ثابتى در كار است والبته سود وفايده آن به خداى بى نياز نخواهد برگشت وهر چه باشد به سوى آفريده ها عايد خواهد شد ، پس بايد گفت كه جهان وانسان به سوى يك آفرينش ثابت ووجود كامل ترى متوجهند كه فنا وزوال نپذيرد.

ونيز وقتى كه از نظر تربيت دينى ، در حال مردم دقيق مى شويم مى بينيم كه در اثر راهنمايى خدايى وتربيت دينى ، مردم به دو گروه نيكوكاران وبدكاران منقسم مى شوند ، با اين حال در اين نشئه زندگى تميز وامتيازى در كار نيست بلكه غالباً پيشرفت وموفقيت از آن بدكاران وستمكاران مى باشد ونيكوكارى همراه با گرفتارى وبدگذرانى وهر گونه محروميت وستم كشى مى باشد.

در اين صورت ، مقتضاى عدل الهى آن است كه نشئه ديگرى وجود داشته باشد كه در آن نشئه هر يك از دو دسته نامبرده جزاى عمل خود را بيابند وهر كدام مناسب حال خود زندگى كنند خداى متعال در كتاب خود به اين دو حجت اشاره نموده مى فرمايد :

﴿ وَما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَالْأَرْضَ وَما بَيْنَهُما لاعِبِينَ* ما خَلَقْناهُما إِلَّا