٢. امامت وجانشينى پيغمبر اكرم صلى‌الله‌عليه‌وآله در حكومت اسلامى.
٣. در تأييد سخنان گذشته.
٤. امامت در بيان معارف الهيه.
٥. فرق ميان نبى وامام.
٦. امامت در باطن اعمال.
٧. ائمه وپيشوايان اسلام.
٨. اجمالى از تاريخ زندگى دوازده امام عليه‌السلام.
٩. بحث در ظهور مهدى عليه‌السلام از نظر عمومى.
١٠. بحث در ظهور مهدى عليه‌السلام از نظر خصوصى.
معناى امام
امام وپيشوا به كسى گفته مى شودكه پيش جماعتى افتاده رهبرى ايشان را در يك مسير اجتماعى يا مرام سياسى يا مسلك علمى يا دينى به عهده گيرد والبته به واسطه ارتباطى كه با زمينه خوددارد در وسعت وضيق تابع زمينه خود خواهد بود.
آيين مقدس اسلام ( چنان كه از فصل هاى گذشته روشن شد ) زندگانى عموم بشر را از هر جهت در نظر گرفته ، دستور مى دهد.
از جهت حيات معنوى مورد بررسى قرار داده وراهنمايى مى كند ودر حيات صورى نيز از جهت زندگى فردى واداره آن مداخله مى نمايد چنان كه از جهت زندگى اجتماعى وزمامدارى آن ( حكومت ) مداخله مى نمايد.
بنابر جهاتى كه شمرده شد امامت وپيشوايى دينى در اسلام از سه جهت ممكن است مورد توجه قرار گيرد : از جهت حكومت اسلامى واز جهت بيان معارف واحكام اسلام واز جهت رهبرى وارشاد حيات معنوى.
شيعه معتقد است چنان كه جامعه اسلامى به هر سه جهت نامبرده نيازمندى
