آزمايش و پاداش از بين مى‌رفت.
... و اگر مى‌خواست به پيامبران، قدرتى دست نيافتنى و عزتى شکست ناپذير و ملک و سلطنتى عطا مى‌کرد که ديگران از روى ترس يا طمع، تسليم ايشان شوند و دست از گردنکشى و بزرگى فروشى بردارند و در آن صورت، انگيزه ها و ارزشها همسان مى‌شد ولى خداى متعال چنين خواسته است که پيروى از پيامبران و تصديق کتابهاى او و کرنش و فروتنى و تسليم مردم، تنها با انگيزه الهى و بدون شائبه باشد. هر قدر بلاء و آزمايش، بزرگتر باشد پاداش و ثواب الهى فراوانتر و افزونتر خواهد بود»(١).
البته هنگامى که مردمى با ميل و رغبت و با گزينش آزاد، به دين حق گرويدند و جامعه‌اى الهى و خداپسند تشکيل دادند استفاده از انواع قدرتها در راه پيشبرد اهداف الهى بويژه براى سرکوبى تجاوزگران و دفاع از حقوق مؤمنان، مطلوب خواهد بود چنانکه نمونه آن در حکومت حضرت سليمان (عليه السلام) ملاحظه مى‌شود(٢).
پرسش
١- آيا همه انبياء در منطقه جغرافيايى خاصى مبعوث شده اند؟ به چه دليلى؟
٢- چرا دعوت انبياء در همه نقاط جهان، گسترش نيافت؟
٣- چرا خداى متعال، اسبابى فراهم نکرده است که جلو فسادها و خونريزيها گرفته شود؟
٤- چرا پيامبران خدا اسرار طبيعت را براى مردم کشف نکردند تا پيروان ايشان از نعمتهاى مادى بيشترى بهره‌مند شوند؟
٥- چرا انبياء براى پيشبرد مقاصدشان از قدرت صنعتى و اقتصادى استفاده نکردند؟
__________________
١. ر. ک: نهج البلاغه، خطبه قاصعه، سوره فرقان: آيه ٧-١٠، سوره زخرف: آيه ٣١-٣٥.
٢.ر. ک: سوره انبياء: آيه ٨١-٨٢، سوره نمل: آيه ١٥-٤٤.
