حلّ چند شبهه
پيرامون مسأله اعجاز، شبهاتى مطرح مى‌شود که اينک به ذکر و توضيح آنها مى‌پردازيم:
١- شبهه اول آنکه: هر پديده مادّى، علت خاصى دارد که مى‌توان آنرا به کمک آزمايشهاى علمى شناخت، و ناشناخته بودن علت پديده‌اى که معلول نقص ابزارهاى آزمايشگاهى مى‌باشد را نمى‌توان دليلى بر عدم وجود علت عادى براى پديده‌اى قلمداد کرد. بنابراين، پديده هاى خارق العاده را تنها به اين عنوان مى‌توان پذيرفت از علل و عوامل ناشناخته‌اى بوجود مى‌آيند. و حداکثر، آگاهى از علل آنها در زمانى که هنوز ناشناخته هستند را مى‌توان امرى اعجازآميز بحساب آورد. و اما انکار علل قابل شناخت بوسيله آزمايشهاى علمى، بمعناى نقض اصل عليّت و مردود است.
پاسخ اين است که اصل عليّت، بيش از اين، اقتضائى ندارد که براى هر موجود وابسته و معلولى، علتى اثبات شود و اما اينکه هر علتى بايد لزوماً قابل شناخت بوسيله آزمايشهاى علمى باشد به هيچ وجه لازمه اصل عليّت نيست و دليلى هم بر آن نمى‌توان يافت زيرا بُرد آزمايشهاى علمى، محدود به امور طبيعى است و هرگز نمى‌توان وجود يا عدم امور ماوراء طبيعى يا عدم تأثير آنها را بوسيله ابزارهاى آزمايشگاهى، ثابت کرد.
و اما تفسير اعجاز به آگاهى از علل ناشناخته، صحيح نيست زيرا اگر اين آگاهى از راه علل عادى، بدست آمده باشد تفاوتى با ساير پديده هاى عادى نخواهد داشت و به هيچ وجه نمى‌توان آنرا امرى خارق العاده بحساب آورد، و اگر آگاهى مزبور بصورت غيرعادى، حاصل شده باشد
