دلايل قرآنى بر جهانى بودن اسلام
همانگونه که اشاره شد بهترين دليل و معتبرترين مدرک براى اثبات اينگونه مطالب، قرآن کريم است که حقّانيت و اعتبار آن در درسهاى گذشته، واضح گرديد. و کسى که يک مرور اجمالى بر اين کتاب الهى بکند با کمال روشنى در خواهد يافت که دعوت آن، عمومى و همگانى است و اختصاص به قوم و اهل نژاد و زبان معيّنى ندارد.
از جمله، در آيات زيادى همه مردم را بعنوان «يا أَيُّهَا النّاس»(١) «يا بَنِي آدَم»(٢) مورد خطاب، قرار داده و هدايت خود را شامل همه انسانها «النّاس(٣) و الْعالَمِين(٤)» دانسته است. و همچنين در آيات فراوانى رسالت پيامبر اکرم(ص) را براى همه مردم «النّاس(٥) و الْعالَمِين(٦)» ثابت کرده، و در آيه‌اى شمول دعوت وى را نسبت به هر کسى که از آن، مطّلع شود مورد تأکيد قرار داده است(٧). و از سوى ديگر، پيروان ساير اديان را بعنوان «اهل کتاب» مورد خطاب و عتاب قرار داده(٨) و رسالت پيامبر اکرم(ص) را در مورد آنان تثبيت فرموده، و اساساً هدف از نزول قرآن کريم بر پيامبر اکرم(ص) را پيروزى اسلام بر ساير اديان، شمرده است(٩).
با توجه به اين آيات، جاى هيچگونه شک و شبهه‌اى درباره همگانى بودن دعوت قرآن کريم و جهانى بودن دين مقدّس اسلام، باقى نمى‌ماند.
جاودانى بودن اسلام
آيات مزبور همانگونه که با بکار گرفتن الفاظ عامّ (مانند بنى آدم و الناس و العالمين) و با متوجه کردن خطاب به اقوام غيرعرب و پيروان ساير اديان (مانند «يا أَهْلَ الْكِتاب») عموميّت و جهانى بودن اسلام را ثابت مى‌کند همچنين با اطلاق زمانى، محدوديّت و مقيّد بودن آنرا به
__________________
١. ر. ک: سوره بقره: آيه ٢١، سوره نساء: آيه ١، ١٧٤، سوره فاطر: آيه ١٥.
٢. ر. ک: سوره اعراف: آيه ٢٦، ٢٧، ٢٨، ٣١، ٣٥، سوره يس: آيه ٦٠.
٣. ر. ک: سوره بقره: آيه ١٨٥، ١٨٧، سوره آل عمران: آيه ١٣٨، سوره ابراهيم: آيه ١، ٥٢، سوره جاثيه: آيه ٢٠، سوره زمر: آيه ٤١، سوره نحل: آيه ٤٤، سوره کهف: آيه ٥٤، سوره حشر: آيه ٢١.
٤. ر. ک: سوره انعام: آيه ٩٠، سوره يوسف: آيه ١٠٤، سوره تکوير: آيه ٢٧، سوره قلم: آيه ٥٢.
٥. ر. ک: سوره نساء: آيه ٧٩، سوره حج: آيه ٤٩، سوره سبأ: آيه ٢٨.
٦. ر. ک: سوره انبياء: آيه ١٠٧، سوره فرقان: آيه ١.
٧. ر. ک: سوره انعام: آيه ١٩.
٨. ر. ک: سوره آل عمران: آيه ٦٥، ٧٠، ٧١، ٩٨، ٩٩، ١١٠، سوره مائده: آيه ١٥، ١٩.
٩. ر. ک: سوره توبه: آيه ٣٣، سوره فتح: آيه ٣٨، سوره صف: آيه ٩.
