بنابر این ، هر ویراست ممکن است خود دارای یک یا چند چاپ باشد.

از این به بعد ، سخن خود را تنها در باره ویرایشادبییاصوریدنبال می کنیم.

ویژگی های ویراستار خوب

یک. آشنایی کافی با موضوع ورشته اثر مورد ویرایش.

دو. آشنایی با یک زبان بیگانه ، به ویژه زبان بیگانه اثر مورد ویرایش.

سه. تسلّط بر ادبیات فارسی وقواعد درست نویسی وشیوانویسی ودیگر زمینه های مربوط که ما در همین اثر به آنها پرداخته ایم.

چهار. برخورداری از ذوق ادبی وهنری وداشتن بینش فرهنگی.

پنج. دستگاه پذیری ریاضی وداشتن توان ایجاد ارتباط منطقی وریاضی.

شش. برخورداری از دقّت ونظم وانصاف وحوصله.

هفت. تسلّط بر فنّ ویرایش.

هماهنگی میان ویراستار وپدیدآورنده

ویراستار نباید درباره بعضی از مسائل به تنهایی تصمیم بگیرد ودر عین حال ، نباید از کنار آنها بدون احساس مسؤولیت بگذرد. در چنین مسائلی ، وظیفه ویراستار آن است که همانند چشمی بیدار وقلبی تپنده عمل کند : نویسنده را از کاستی ها وبود ونبودها آگاه سازد وپیشنهادهای خویش را با او در میان بگذارد وپس از مشاوره مهرآمیز ولطیف با وی ، به راه حل هایی برسد. اکنون به چهار سرفصل مهمّ این مسائل اشاره می شود :

یک. ساختمان اثر : چگونگی چینش قسمت های مختلف مَطلَع ، متن ، ومَقطع؛ چند وچونِ تفکیک اثر به بخش ها یا فصل های مهم وتقسیمات داخلی آن ها؛ تعداد ونوع عناوین (= تیترها) ؛ شیوه کلّی پاراگراف بندی؛ واموری از این دست.

دو. اصطلاح های خاصّ اثر : تعابیر واصطلاح های کلیدی وتخصّصی که فهم اثر متوقّف بر فهم آنها است وچه بسا تصمیم گیری خودسرانه ویراستار در باره آنها ، به تخریب اثر بینجامد.

سه. سبک وزبان اثر : مسائل محوری در باب ویژگی های سبکی نوشته وتناسب آن با مخاطبِ خاصّ اثر؛ هماهنگی سبک وموضوع اثر؛ یکدستی وهماهنگی زبان در بخش های مختلف نوشته ، به خصوص آن گاه که اثری فراهم آمده تلاش چند نفر باشد؛ ومسائلی از این قبیل.

چهار. چینش واحدهای پیش وپس از متن : نحوه تنظیم قسمت هایی که پیش وپس از متن درکتاب یا رساله ومانند آن می آیند ، همچون صفحه عنوان ، شناسنامه ، صفحه اهدا ، فهرست ، مأخذنامه ، ونمایه.