درس بيست و هفتم
آيه تبليغ و امامت علی عليه‌السلام
يا أَيُّهَا الرَّسولُ بَلِّغ ما أُنزِلَ إِلَيكَ مِن رَبِّكَ وَإِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَهُ وَاللَّـهُ يَعصِمُكَ مِنَ النّاسِ إِنَّ اللَّـهَ لا يَهدِي القَومَ الكافِرينَ «ای پيغمبر آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده به مردم برسان و اگر اين کار را نکنی رسالت خدا را انجام نداده ای و خداوند تو را از مردم حفظ می کند و خداوند کافران را هدايت نمی کند»، لحن آيه سخن از ماموريتی سنگين است که با ترک آن رسالت ناقص است و حتما مربوط به توحيد و مبارزه و غير آن نبود زيرا تا زمان نزول آيه اين مسائل کاملا حل شده بود و با توجه به اينکه آيه در سال آخر عمر پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم نازل شده بدون ترديد مربوط به مساله امامت و جانشينی پيامبر می باشد و حتی گروه عظيمی از دانشمندان اهل سنت (از مفسران و مورخان) اعتراف کرده اند که آيه مذکور درباره حضرت علی عليه‌السلام و داستان روز غدير نازل شده است.
مرحوم علامه امينی در کتاب شريف الغدير حديث غدير را از صد و ده نفر از صحابه و از سيصد و شصت دانشمند و کتاب معروف اسلامی نقل کرده اند و هيچ کس در صدور حديث ترديد نکرده است بگونه ای که اگر جز اين آيه تبليغ و حديث غدير هيچ آيه و حديث ديگری هم نبود برای اثبات خلافت بلافصل علی عليه‌السلام کافی بود.
