البته آيات بسيار ديگری در شان علی عليه‌السلام و فرزندانش و امامت آنها نازل شده است و معتقديم که بطور کلی قرآن مفسر اهل بيت و اهل بيت مفسر قرآن هستند و اين دو طبق حديث ثقلين هرگز از يکديگر جدا نخواهند شد.
در اين رابطه می توانيد به تفسيرهای روايی از قبيل نور الثقلين، تفسير برهان، تفسير عياشی و کتاب غاية المرام، و کتابهای ديگر مراجعه فرمائيد، ما به همين مقدار اکتفا می کنيم و برای تکميل بحث حديث مشهور غدير را نقل می کنيم.
حديث شريف غدير و امامت علی عليه‌السلام
پيامبر گرامی اسلام در سال دهم هجرت به مکه عزيمت نموده تا فريضه حج بگذارند اين آخرين حج حضرت بود لذا در تاريخ به آن حجة الوداع می گويند همراهان پيغمبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم را در اين سفر تا صد و بيست هزار نقل کرده اند هنگام بازگشت به مدينه روز هيجدهم ذيحجه در غدير خم (محلی بين مکه و مدينه) جبرئيل نازل شد و اين آيه را آورد: يا أَيُّهَا الرَّسولُ بَلِّغ ما أُنزِلَ إِلَيكَ مِن رَبِّكَ وَإِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَهُ وَاللَّـهُ يَعصِمُكَ مِنَ النّاسِ إِنَّ اللَّـهَ لا يَهدِي القَومَ الكافِرينَ. (١)
پيش از آنکه مسلمانان متفرق شوند پيامبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم دستور توقف دادند آنها که گذشته بودند به بازگشت دعوت شدند و آنها که عقب بودند رسيدند هوا بسيار داغ و سوزان بود مسلمانان نماز ظهر را با پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم اداء کردند، بعد از نماز حضرت خطبه ای خواندند و در ضمن آن
__________________
(١) سوره مائده، آيه ٧١.
