بنابراين عبادت مخصوص خداوند است سر لوحه دعوت پيامبران مساله توحيد در عبادت بوده و قرآن آيات فراوانی در مورد توحيد عبادت دارد.

قرآن و توحيد در عبادت

وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ «ما در هر امتی رسولی فرستاديم که خدای يکتا را بپرستيد و از طاغوت اجتناب کنيد». (١)

وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ «ما پيش از تو هيچ پيامبری را نفرستاديم مگر اينکه به او وحی کرديم که معبودی جز من نيست فقط مرا عبادت کنيد».(٢)

وَإِنَّ اللَّـهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ «خداوند پروردگار من و شماست او را پرستش کنيد اين است راه راست». (٣)

توجه به اين نکته لازم است که احترام و تواضع و خشوع ، مراتب و درجاتی دارد و آخرين درجه و بالاترين مرحله آن همان پرستش و عبوديت است و اين مرحله مخصوص خداوند است که مصداق روشن آن همان سجده می باشد و به همين دليل سجده برای غير خداوند جايز نيست بديهی است که اگر انسان به اين مرحله از عبوديت برسد و در مقابل خداوند به خاک افتاده سجده نمايد بزرگترين گام را در مسير اطاعت خدا و تکامل خويش برداشته است.

__________________

(١) سوره نحل، آيه ٣٦.

(٢) سوره انبياء، آيه ٢٥.

(٣) سوره مريم، آيه ٣٦.