فردی گناهش بيشتر از پيغمبر اسلام نبود زيرا هنگاميکه آن حضرت قوم خود را به توحيد و خدای يگانه دعوت می کرد آنها دارای سيصد و شصت بت بودند و آنها را عبادت می کردن، پس وقتی حضرت آنها را به خدای يگانه خواند بسيار بر آنها گران آمد و گفتند آيا خدايان متعدد را يک خدا قرار داد؟ همانا اين چيزی شگفت آور است ما چنين چيزی نشنيده ايم پس برويد و بر عبادت بتها بمانيد.
پس زمانی که خداوند مکه را برای پيامبر خود فتح کرد به او فرمود: انا فتحنا لك ... يعنی فتحی آشکار برای تو کرديم تا بپوشانيم برای تو آن ذنبی که در نزد مشترکين داشتی و آنها را به خدای يگانه خوانده بودی، زيرا روز فتح مکه جمعی از مردم مکه مسلمان شدند و بعضی خارج شدند و آنها هم که ماندند قدرت نداشتند که يگانگی خداوند را انکار کنند پس گناه و ذنبی که مردم مکه برای پيغمبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم می شمردند با پيروزی و غلبه آن حضرت بر آنان پوشيده شد و مستور گرديد.(١)
پيامبران همراه تاريخ
از نظر قرآن تاريخ انسان با تاريخ وحی و نبوت يکی است و از همان زمان که بشر پديد آمده وحی نيز به عنوان برنامه تکامل او وجود داشته است. وَإِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِيهَا نَذِيرٌ «هيچ امتی در تاريخ نبوده مگر اينکه هشدار دهنده ای داشته است».(٢)
حضرت علی عليه‌السلام می فرمايد: وَ لَمْ يُخْلِ اللَّهُ سُبْحَانَهُ خَلْقَهُ مِنْ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أَو
__________________
(١) تفسير برهان، جلد ٤، صفحه ١٩٣.
(٢) سوره فاطر، آيه ٢٥.
