درس سی و سوم
بقاء و استقلال روح: وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّـهِ أَمواتًا بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ (هرگز گمان نبريد که آنهائيکه در راه خدا کشته شدند مردگانند بلکه آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی داده می شوند). (١)
وَلا تَقولوا لِمَن يُقتَلُ في سَبيلِ اللَّـهِ أَمواتٌ بَل أَحياءٌ وَلـٰكِن لا تَشعُرونَ (و به آنهائيکه در راه خدا کشته می شوند مرده نگوييد بلکه آنها زنده هستند ولی شما نمی فهميد). (٢)
قُل يَتَوَفّاكُم مَلَكُ المَوتِ الَّذي وُكِّلَ بِكُم ثُمَّ إِلىٰ رَبِّكُم تُرجَعونَ (بگو فرشته مرگ که بر شما مامور شده جان شما را می گيرد سپس به سوی پروردگارتان باز می گرديد). (٣)
اين تعبيرات در آيات مذکور بخوبی دليل بقاء روح می باشد و اگر زندگی انسان با مرگ پايان می يافت اين تعبيرات حتی درباره شهيدان هيچ مفهومی نداشت، دو آيه اول مربوط به شهداء راه خدا و بقاء روح آنهاست و آيه سوم عمومی است و بازگشت همه انسانها بسوی پروردگار که دليل بقاء همه انسانها می باشد و به قول راغب در کتاب مفردات (وافي) در اصل به معنای چيزی است که به حد کمال برسد
__________________
(١) سوره آل عمران، آيه ١٦٩.
(٢) سوره بقره، آيه ١٥٤.
(٣) سوره سجده، آيه ١١.
