۱۳
درس دوم
فطرت در لغت به معنای سرشت يا طبيعت و در اصطلاح به معنای غريزه معنوی هر انسان می باشد، انسان دارای دو نوع غريزه است:
١ ـ غرايز مادی که برای تامين احتياجات مادی در درون انسان نهفته است مانند حب ذات، تشنگی، گرسنگی، ترس، اميد و ...
٢ ـ غرايز معنوی مانند کمال طلبی، نوع دوستی، ايثار و از خود گذشتگی، احسان و شفقت، و بالاخره وجدان اخلاقی، که اين غرايز در وجود انسان برای عبور از مرز حيوانيت و رسيدن به کمال واقعی نهاده شده است.
فطرت يا غريزه معنوی
غريزه معنوی يا فطرت يعنی آنچه را انسان خود می يابد و نياز به فراگيری در مورد آن ندارد.
فطرت يکی از منابع الهام بخش معرفت و شناخت است، گاهی از اين منبع شناخت به قلب نيز تعبير می شود و با عقل که مرکز تفکر و ادراکات نظری است تفاوت روشنی دارد و همه اينها شاخه های يکی درخت و ثمره های شجره مبارکه روح انسان هستند.
