داريم) همه محدود و متناهی است، بنابراين با اين همه محدوديت چگونه می توانيم به کنه آن وجود نامحدود و صفاتش برسيم و چگونه می توانيم به کنه وجودی پی ببريم که هيچ گونه مثل و مانندی ندارد.

صفات ثبوتيه و سلبيه

صفات خداوند را به دو بخش تقسيم می کنند: صفات ثبوتيه و صفات سلبيه، اما در حقيقت، صفات سلبی را نمی توان صفت ناميد زيرا موصوف به آنها متصف نيست مثلاً «لَيْسَ بِجِسْم‏» را نمی شود يک صفت ناميد.

صفات ثبوتيه يا جماليه:

يا: هم قديم و ابدی دان متکلم صادق

خداوند متعال بی نهايت کمال است و آنچه به عنوان صفات ثبوتيه گفته می شود اصول صفات اوست نه اينکه منحصر در آنها باشد.

صفات سلبيه يا جلاليه:

(بی معانی يعنی صفات او عين ذات اوست و زايد بر ذات او نيست)

صفات ذات و صفات فعل

صفات ثبوتيه بر دو قسم است:

صفات ذات: که عين ذات خداوند است و نمی شود آنها را از خداوند متعال سلب نمود. صفات ذات عبارتند از علم و قدرت و حيات و هر چه به اين سه بازگشت کند مانند: سميع، بصير، قديم، ازلی، ابدی، مدرک، حکيم، غنی، کريم، عزيز و ....