جمع بین این سه دسته از روایات (دسته اول: روایاتی که می‌گوید وصل کردن زن به موی زن نهی «دو روایت» و لعن «یک روایت» دارد؛ دسته دوم: روایاتی که می‌گوید وصل کردن موی زن به هر مویی کراهت دارد مثل روایت عبدالله بن حسن؛ دسته سوم: روایاتی که می‌گوید وصل کردن موی زن به هر مویی جایز است مثل روایت سعد اسکاف) به این است که:

اولا: وصل موی زن به هر مویی مکروه باشد، چنانکه در روایت عبدالله بن حسن است.

و ثانیا: وصل موی زن به موی زن، مکروه شدید باشد (اما روایات دسته اول حمل بر کراهت می‌شود بخاطر روایت سعد اسکاف که به وسیله آن دست از حرمت از دسته اول بر می‌داریم و حمل بر کراهت می‌کنیم، اما حمل بر کراهت شدید می‌شود بخاطر دسته دوم، یعنی بخاطر جمع بین دسته دوم و دسته اول، حمل بر کراهت شدیده می‌شود، چون کراهت وصل موی زن به هر مویی تنافی با شدت کراهت یک فرد از آن یعنی وصل موی زن به موی زن ندارد).

دلیل بر کراهت وصل موی زن به موی زن (نه حرمت)، نقل اجماع بر کراهت از طرف شیخ طوسی و علامه است.

ويمكن الجمع (جمع عرفی) بين الأخبار (سه دسته از روایات) بالحكم بكراهة وصل مطلق الشعر (به موی زن) كما في رواية عبد الله بن الحسن ـ ، و (عطف بر کراهت است) شدة الكراهة في الوصل (وصل موی زن) بشعر المرأة.

وعن الخلاف والمنتهى: الإجماع على أنّه يكره وصل شعرها (زن) بشعر غيرها (زن) رجلاً كان أو امرأة.

وأمّا ما عدا الوصل مما ذكر في رواية معاني الأخبار فيمكن حملها أيضاً على الكراهة، لثبوت الرخصة من رواية سعد في مطلق الزينة، خصوصاً مع صرف الإمام للنبويّ الواردة في الواصلة عن ظاهره، المتّحد سياقاً مع سائر ما ذكر في النبوي.

سوال اول: حکم وصل مو روشن شد، حال حکم امور دیگری که در روایت معانی الاخبار آمده است (کندن مو، خالکوبی و ظریف کردن دندان) چیست؟

جواب: این امور نیز مثل وصل کراهت دارد. به دو دلیل:

دلیل اول: در روایت سعد اسکاف آمده که زینت کردن زن مطلقا جایز است و این سه مورد بالا، از مصادیق زینت می‌باشد. و این حمل بر کراهت می‌شود، چون در روایت دسته اول، این کار لعن شده است.

وأمّا ما عدا الوصل مما ذكر في رواية معاني الأخبار (کندن مو، خالکوبی، ظریف کردن دندان) فيمكن حملها (ما عدای وصل) أيضاً على الكراهة، لثبوت الرخصة من رواية سعد في مطلق الزينة (مصباح، ج۱، ص ۲۰۳)،