بسم الله الرحمن الرحيم
بدانكه مصدر اصل كلام است و از وَى نه وجه باز مى‌گردد : ماضى ، مستقبِل ، اسم فاعل ، اسم مفعول ، امر ، نهى ، جحد ، نفى و استفهام.
و از ماضى چهارده وجه بازمى گردد : شش مغايب را بُوَد و شش مخاطب را و دو حكايت نفس متكلّم را بود. و آن شش كه مغايب را بود : سه مذكّر را بود و سه مؤنّث را ، آن سه كه مذكّر را بود : ضَرَبَ ، ضَرَبٰا ، ضَرَبُوا ، و آن سه كه مؤنّث را بود : ضَرَبَتْ ضَرَبَتٰا ، ضَرَبْنَ ، و آن شش كه مخاطب را بود : سه مذكّر را بود و سه مؤنّث را ، آن سه كه مذكّر را بود : ضَرَبْتَ ، ضَرَبْتُمٰا ، ضَرَبْتُمْ ، و آن سه كه مؤنّث را بود : ضَرَبْتِ ، ضَرَبْتُمٰا ، ضَرَبْتُنَّ ، و آن دو كه حكايت نفس متكلّم را بود : ضَرَبْتُ ، ضَرَبْنٰا.
و از مستقبل
نيز چهارده وجه باز مى‌گردد : شش مغايب را بود و شش مخاطب را و دو حكايت نفس متكلّم را ، آن شش كه مغايب را بود : سه مذكّر را بود و سه مؤنّث را ، آن سه كه مذكّر را بود : يَضْرِبُ ، يَضْرِبٰانِ ، يَضْرِبُونَ ، و آن سه كه مؤنّث را بود : تَضْرِبُ
، تَضْرِبَانِ ،
