خاطر وبه او بی اعتنا بود که او را در مدینه گذاشت وبا خود بیرون نبرد. این سخنان به گوش امیرالمؤمنین رسید وبا نگرانی خاطر ، سلاح خویش را برداشت واز مدینه به دنبال رسول خدا رهسپار شد ودر جُرف ، در سه میلی شهر مدینه ، به رسول خدا پیوست وگفت : «ای پیغمبر خدا! منافقان گمان کرده ، می گویند که از من گران خاطر بوده ای واز نظر بی اعتنایی مرا در مدینه گذاشته ای». رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله گفت : «دروغ گفته اند؛ بلکه تو را به منظور حفظ وحراستِ آنچه پشت سر می گذارم ، در مدینه گذاشتم».

وبه روایت «مفید» ، به او فرمود : «برادرم! به جای خویش باز گرد که مدینه را جز من یا تو کسی شایسته نیست وتویی جانشین من در خاندان من ومحلّ هجرت من وعشیره من».

آن گاه ، جمله ای را به علی گفت که همگان بر نقل آن هم داستانند : «أما ترضی یا علی أن تکون منّی بمنزله هارون من موسی إلاّ أنّه لا نبی بعدی؟» یعنی : «ای علی! مگر خشنود نیستی که نسبت به من همان مقام ومنزلت را داشته باشی که هارون نسبت به موسی داشت ، جز آن که پس از من پیامبری نیست؟» علی علیه السّلام به مدینه بازگشت ورسول خدا به سوی مقصد خویش رهسپار شد. (١)

وسرانجام متنی کوتاه وزیبا را با سجاوندی صحیح می آوریم وذیل آن ، با ذکر شماره ، دلیل هر نشانه گذاری را برمی شمریم : (٢)

قدم به کتابخانه می گذاریم ، (١) با سلام به مردی بیدار که در آستانه کتابخانه خفته است؛ (٢) مردی که ٩٠ سال با کتاب زیست ودر عصر غارت فرهنگ وکتاب ، (٣) تمام زندگی اش را به پاسداری ازحریم فرهنگ گذراند. (٤) در وصیتنامه نصب شده بر ضریح آرامگاه او ، (٥) چنین می خوانیم : (٧) مرا در کتابخانه عمومی ، (٨) زیر پای محقّقان علوم آل محمّد دفن کنید» (١٠) بزرگمردی که در این آستانه خفته است ، (١١) آیت اللّه العظمی سید شهاب الدّین مرعشی نجفی قدس سره است.

__________________

١ ـ تاریخ پیامبر اسلام / ٥١٦ و ٥١٧.

٢ ـ برگرفته از : ادبیات فارسی ، سال دوم نظام جدید آموزش متوسّطه (شماره ٢ / ٢٢٠) ، ص ١٦٣.