١١. مراعات اصل کلمه در زبان مبدأ.

نمونه : پیوسته نوشتن حرف جَرّ عربی ، مانند «ما بازاء» ؛ جدا نوشتن کلمات در ترکیب های عربی که در اصل جدا هستند ، مانند «إن شاء اللّه» حفظ تشدیدها؛ نوشتن همزه ها به همان شکل که در زبان عربی رایج است ، مگر آن که با اصول دیگر شیوه خط ناسازگار باشد.

دوم. یکدستی وهماهنگی در کار شخصی

معمولاً نویسندگان در تشخیص شیوه خطّ صحیح به روشی یکسان دست نمی یابند وقواعد را به دلخواه خود اجرا می کنند. به این ترتیب ، تا آن زمان که «فرهنگستان زبان» یا هر مرجع صالح دیگر ، به وظیفه مهمّ یکسان سازی شیوه خطّ فارسی اقدام نکند ، از گوناگونی شیوه ها گریزی نیست. لیکن از یاد نبریم که این ، هرگز نباید جواز بی مبالاتی نویسندگان باشد. هر نویسنده باید در کار شخصی خود ، روشی واحد را ارائه کند ، نه آن که در یک متن چند شیوه خط را به خوانندگان عرضه دارد وآنها را دچار حیرت سازد. با این توضیح ، روا دیدیم که به جای پرداختن به مباحث نظری درباره شیوه خطّ فارسی ، راهنمایی عملی وفهرست گونه را پیش روی شما قرار دهیم. برخی نمونه های توصیه شده ممکن است مورد نظر همگان نباشند؛ امّا بنا به ادلّه یا توجیه هایی که در این مختصر مجال پرداختن به آنها نیست ، ما آنها را ترجیح داده ایم. تأکید می کنیم که اگر این شیوه یا هر شیوه دیگر را پذیرفتید ، همواره ودر هر اثر خویش ، به آن پایبند باشید ویکسانی وهماهنگی را سرلوحه کار خود قرار دهید.

بخش یکم : راهنمای الفبایی

آ ا

«آن واین» (صفت یا ضمیر اشاره)

١. همزه از اوّل کلمه حذف نمی شود :

٢. «به» از کلمه جدا نوشته می شود :