|
مَتبوع : مورد تبعیت مَطبوع : خوشایند مُتَعدّد : بسیار مَعدود : اندک مَجاز : غیر واقع مُجاز : دارای اجازه مُحال : ناممکن ، ناشدنی باطل ، ناروا ، نامعقول حواله شده ، طرف حواله مَحال : مَحَل ها مَحْرَم : حرام ، خویشاوند نزدیک مُحْرِم : در حَرَم آمده جامه احرام پوشیده مُحَرَّم : حرام شمرده شده ماه قمری مُحسِن : نیکوکار مُحصَن : مردِ زن دار مُحصِن : پارسا مُحْسِنه : زن نیکوکار مُحْصَنه : زنِ شوهردار مَحْظور : ممنوع وحرام محذور : مانع گرفتاری مَرئی : دیده شده مَرعی : رعایت شده مَس : لمس کردن مَسح : کشیدن دست بر سر یا پا مستور : پوشیده شده مسطور : نوشته شده مَسْند : مقام ورتبه مُسْند : دارای سند مَشک : ظرفی از پوست گوسفند مُشک : مادّه ای خوشبو که از نافه آهوی خُتَن به دست می آورند. |
|
مَزمَزه : چشیدن مَضمَضه : آب در دهان گرداندن مُعاصِر : همزمان ، همعصر مَآثِر : کارهای بزرگ ، کارهای نیک مُعظَمْ : بزرگ. [معمولا در وصف اشیا به کار می رود.] مُعَظَّم : مورد تعظیم ، بزرگ داشته. [معمولا در وصف اشخاص به کار می رود.] مَعونت : کمک ویاری مَؤُونَت : هزینه تأمین نیازهای زندگی رنج ومحنت مُغَنّی : آوازخوان مُقَنّی : چاه کَن مَفروض : فرض شده مَفروز : جدا شده مَقام : درجه ، پایه ، مرتبه محل اقامت مُقام : اقامت کردن در جایی مَکاتب : مکتب ها مَکاتیب : نامه ها (کاربرد فارسی) مُلْک : سلطنت ، قلمرو سلطنت یا مملکت مِلْک : در تصرّف کسی مَلِک : پادشاه مَلَک : فرشته مَلَکه : کیفیت نفسانی ثابت وتغییرناپذیر مَلِکه : شهبانو مُنْتَفی : غیر مطرح مُنْطَفی : خاموش مَنْسُوب : نسبت داده شده مَنْصوب : گماشته |
