اساس حجت پيوسته روى عدد هفت مى چرخد به اين ترتيب كه يك نبى مبعوث مى شود كه داراى نبوت ( شريعت ) وولايت است وپس از وى هفت وصى داراى وصايت بوده وهمگى داراى يك مقام مى باشند جز اين كه وصى هفتمين داراى نبوت نيز هست وسه مقام دارد : نبوت ووصايت وولايت. باز ، پس از وى هفت وصى كه هفتمين داراى سه مقام مى باشد وبه همين ترتيب.
مى گويند : آدم عليه‌السلام مبعوث شد با نبوت وولايت ، وهفت وصى داشت كه هفتمين آنان نوح وداراى نبوت ووصايت وولايت بود وابراهيم عليه‌السلام وصى هفتمين نوح وموسى وصى هفتمين وابراهيم وعيسى وصى هفتمين موسى ومحمد صلى‌الله‌عليه‌وآله وصى هفتمين عيسى ومحمدبن اسماعيل وصى هفتمين محمد صلى‌الله‌عليه‌وآله به اين ترتيب محمد صلى‌الله‌عليه‌وآله وعلى وحسين وعلى بن حسين سجاد ومحمد باقر وجعفر صادق واسماعيل ومحمدبن اسماعيل ( امام دوم حضرت حسن بن على را امام نمى دانند ) وپس از محمدبن اسماعيل هفت نفر از اعقاب محمدبن اسماعيل كه نام ايشان پوشيده ومستور است وپس از آن هفت نفر اولى از ملوك فاطميين مصر كه اولشان عبيدالله مهدى بنيان گذار سلطنت فاطميين مصر مى باشد.
اسماعيليه معتقدند كه علاوه بر حجت خدا ، پيوسته در روى زمين دوازده نفر نقيب كه حواريين وخواص حجت اند وجود دارد ولى بعضى از شعب ( دروزيه ) باطنيه شش نفر از نقباء را از ائمه مى گيرند وشش نفر از ديگران.
در سال ٢٧٨ هجرى ( چند سال قبل از ظهور عبيدالله مهدى در آفريقا ) شخصى خوزستانى ناشناسى كه هرگز نام ونشان خود را اظهار نمى كرد در حوالى كوفه پيدا شد ، شخص نامبرده روزها را روزه مى گرفت وشب ها را به عبادت مى گذرانيد واز دسترنج خود ارتزاق مى كرد ومردم را به مذهب اسماعيليه دعوت نمود.
بدين وسيله مردم انبوهى را به خود گروانيد ودوازده نفر به نام نقباء از ميان پيروان
