امام حسين عليه‌السلام راه كوفه را پيش گرفت در اثناى راه كه هنوز چند روز راه تا كوفه داشت ، خبر يافت كه والى يزيد در كوفه نماينده امام را با يك نفر از معاريف شهر كه طرفدار جدى بود ، كشته وبه دستور وى ريسمان به پايشان بسته دركوچه وبازار كوفه كشيده اند (١) وشهر ونواحى آن تحت مراقبت شديد درآمده وسپاه بيرون از شمار دشمن در انتظار وى به سر مى برند وراهى جز كشته شدن در پيش نيست همين جا بود كه امام تصميم قطعى خود را به كشته شدن بى ترديد اظهار داشت وبه سير خود ادامه داد (٢) .
در هفتادكيلومترى كوفه ( تقريبا ) در بيابانى به نام كربلا ، آن حضرت وكسانش به محاصره لشگريان يزيد درآمدند وهشت روز توقف داشتند كه هر روز حلقه محاصره تنگ تر وسپاه دشمن افزون تر مى شد وبالاخره آن حضرت وخاندان وكسانش با شماره ناچيز ، در ميان حلقه هاى متشكل از سى هزار نفر مرد جنگى قرار گرفتند (٣) .
در اين چند روز امام به تحكيم موضع خود پرداخته ياران خود را تصفيه نمود شبانه عموم همراهان خود را احضار فرمود در ضمن سخنرانى كوتاهى اظهار داشت كه : ما جز مرگ وشهادت در پيش نداريم واينان با كسى جز من كار ندارند من بيعت خود را از شما برداشتم هر كه بخواهد مى تواند از تاريكى شب استفاده نموده جان خود را از اين ورطه هولناك برهاند.
پس از آن فرمود چراغ ها را خاموش كردند واكثر همراهان كه براى مقاصد مادى همراه بودند پراكنده شدند وجز جماعت كمى از شيفتگان حق ( نزديك به چهل تن از
__________________
(١) ارشاد مفيد ، ص ٢٠٤ ؛ فصول المهمه ، ص ١٧٠ ومقاتل الطالبيين ، ص ٧٣
(٢) ارشاد مفيد ، ص ٢٠٥ ؛ فصول المهمه ، ص ١٧١ ومقاتل الطالبيين ، ص ٧٣
(٣) مناقب ابن شهرآشوب ، ج ٤ ، ص ٩٨
