واگر به واسطه دلبستگى وپاى بندى به زندگى اين جهان ولذايد گذران وبى پايه آن از عالم بالا بريده وانس والفتى به خداى پاك وپاكان درگاهش نداشته باشد گرفتار عذابى دردناك وبدبختى ابدى خواهد شد.
درست است كه اعمال نيك وبد انسان در اين نشئه گذران است واز ميان مى رود ولى صور اعمال نيك وبد در باطن انسان مستقر مى شود وهر جا برود همراه اوست وسرمايه زندگى شيرين يا تلخ آينده او مى باشد.
مطالب گذشته را مى توان از آيات ذيل استفاده نمود - خداى متعال مى فرمايد :
﴿ إِنَّ إِلى رَبِّكَ الرُّجْعى ﴾(١) برگشت مطلقا به سوى خداى توست.
ومى فرمايد : ﴿ أَلا إِلَى اللهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ ﴾(٢) آگاه باشيد همه امور به سوى خدا بر مى گردد. ومى فرمايد : ﴿ وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴾(٣) امروز امر يك سره از آن خداست.
﴿ ارْجِعِي إِلى رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً* فَادْخُلِي فِي عِبادِي ﴾(٤)
اى نفس كه اطمينان وآرامش يافته اى ( با ياد خدا ) به سوى خداى خود برگرد ، در حالى كه خشنودى واز تو خشنود شده ، پس داخل شو در ميان بندگان من وداخل شو در بهشت من.
ودر حكايت خطابى كه روز قيامت به بعضى از افراد بشر مى شود ، مى فرمايد :
﴿ لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ ﴾(٥)
تو از اينها كه مشاهده مى كنى در غفلت بوده اى اينك پرده را از پيش چشمت برداشتيم ودر نتيجه چشم تو امروز تيز بين است.
__________________
(١) علق ، آيه ٨
(٢) شورى ، آيه ٥٣
(٣) انفطار ، آيه ١٩
(٤) فجر ، آيات ٢٧ - ٣٠
(٥) ق ، آيه ٢٢
