اعمالشان رسيدگى حقيقى مى نمايد وميان ايشان به حق قضاوت وداورى مى فرمايد ودر نتيجه حق هر ذى حق را به وى مى رساند وداد هر مظلومى را از ظالمش ، مى گيرد وپاداش عمل هر كس را به خودش مى دهد گروهى به بهشت جاودان وگروهى به دوزخ جاودان محكوم مى شوند.

اين بيان ظاهرى قرآن كريم است والبته راست ودرست مى باشد ولى از موادى كه مولود تفكر اجتماعى انسان است تأليف وتنظيم شده تا فايده اش عمومى تر وشعاع عملش وسيع تر باشد.

كسانى كه در ساحت حقايق جاى پايى وبه زبان باطنى قرآن كريم تا اندازه اى آشنايى دارند ، از اين بيانات مطالبى مى فهمند كه بسى بالاتر از سطح فهم ساده وهمگانى است وقرآن كريم نيز در خلال بيانات روان خود گاه گاهى به آنچه مقصد باطنى اين بيانات است ، گوشه اى مى زند.

قرآن با اشاره هاى گوناگون خود ، اجمالا مى رساند كه جهان آفرينش با همه اجزاى خود كه يكى از آنها انسان است ، با سير تكوينى خود ( كه پيوسته رو به كمال است ) به سوى خدا در حركت است وروزى خواهد رسيد كه به حركت خود خاتمه داده ، در برابر عظمت وكبرياى خدايى انيت واستقلال خود را به كلى از دست دهد.

انسان نيز كه يكى از اجزاى جهان وتكامل اختصاصى وى از راه شعور وعلم است شتابان به سوى خداى خود درحركت مى باشد وروزى كه حركت خود را به آخر رسانيد حقانيت ويگانگى خداى يگانه را عياناً مشاهده خواهد نمود او خواهد ديد كه قدرت وملك وهر صفت كمال در انحصار ذات مقدس خداوندى است واز همين راه حقيقت هر شىء چنان كه هست بروى مكشوف خواهد شد.

اين نخسيتن منزل از جهان ابديت است ، اگر انسان به واسطه ايمان وعمل صالح در اين جهان ارتباط واتصال والفت وانس با خدا ونزديكان او داشته باشد با سعادتى كه هرگز به وصف نمى آيد در جوار خداى پاك وصحبت پاكان عالم بالا به سر مى برد