ایجاب می کرد تا پیوند شیعیان را با حوزه امامت از یک سو ، وارتباط آنان را با همدیگر از سوی دیگر برقرار سازد واز این رهگذر ، آنان را از نظر دینی وسیاسی رهبری وسازماندهی کند.

این نیاز ، از زمان امام نهم احساس می شد وچنان که در سیره آن حضرت وامام دهم توضیح دادیم ، شبکه ارتباطی وکالت ونصب نمایندگان در مناطق گوناگون ، به منظور برقراری چنین سیستمی ، از آن زمان به مورد اجرا گذاشته می شد.

این برنامه در زمان امام عسکری عليه‌السلام نیز تعقیب گردید. آن حضرت نمایندگانی از میان چهره های درخشان وشخصیت های برجسته شیعیان ، برگزیده ، در مناطق متعدد منصوب کرده وبا آنان در ارتباط بود واز این طریق پیروان تشیع را در همه مناطق زیر نظر داشت. از میان این نمایندگان ، می توان از «ابراهیم بن عبده» ، نماینده امام در «نیشابور» ، یاد کرد. امام طی نامه مفصلی خطاب به «اسحاق بن اسماعیل» وشیعیان نیشابور ، پس از توضیح نقش امامت در هدایت امت اسلامی ، تشریح ضرورت واهمیت پیروی از امامان وهشدار از سرپیچی از فرمان امام نوشت :

«... ای اسحاق! تو فرستاده من نزد ابراهیم بن عبده هستی تا وی به آن چه من در نامه ای که توسط محمد موسی نیشابوری فرستاده ام ، عمل کند. تو وهمه کسانی که در شهر تو هستند موظفید بر اساس نامه مزبور عمل کنید.

ابراهیم بن عبده این نامه مرا برای همه بخواند تا جای سؤال وابهامی باقی نماند ... درود ورحمت فراوان خدا بر ابراهیم بن عبده وبر تو وهمه پیروان ما باد! ، همه کسانی که از پیروان من واز مردم شهر تو هستند واین نامه را بخوانند وکسانی که در آن ناحیه از حق منحرف نشده اند ، باید حقوق مالی ما را به ابراهیم بن عبده بپردازند واو نیز باید آن را به

۷۵۸۱