«مدائن» ، «عراق» ، واطراف آن فرستاد وطی آن نوشت :

«... من «ابو علی بن راشد» را به جای «حسین بن عبدربه» ووکلای قبلی خود برگزیدم واینک او نزد من به منزله حسین بن عبدربه است. اختیارات وکلای قبلی را نیز به ابوعلی بن راشد دادم تا وجوه مربوط به من را بگیرد واو را که فردی شایسته ومناسب است ، برای اداره امور شما برگزیدم وبدین منصب گماشتم. شما که رحمت خدا بر شما باد برای پرداخت وجوه نزد او بروید. مبادا رابطه خود را با او تیره سازید ، اندیشه مخالفت با او را از اذهان خود خارج سازید. به اطاعت خدا وپاک کردن اموالتان بشتابید. از ریختن خون یکدیگر خودداری کنید. یکدیگر را در راه نیکوکاری وتقوا یاری دهید وپرهیزگار باشید تا خدا شما را مشمول رحمت خویش قرار دهد. همگی به ریسمان خدا چنگ بزنید ونمیرید مگر آن که مسلمان باشید. من فرمانبرداری از او را همچون اطاعت از خودم لازم می دانم ونافرمانی نسبت به او را نافرمانی در برابر خود می دانم ، پس برهمین شیوه باقی باشید که خداوند به شما پاداش می دهد واز فضل خود وضع شما را بهبود می بخشد. او از آن چه در خزانه خود دارد ، بخشنده وکریم ونسبت به بندگان خود سخاوتمند ورحیم است. ما وشما در پناه او هستیم. این نامه را به خط خود نوشتم. سپاس وستایش بسیار تنها شایسته خدا است». (۱)

«علی بن جعفر» ، یکی دیگر از نمایندگان امام هادی عليه‌السلام واهل «همینیا» ، از قُرای اطراف «بغداد» ، بود. گزارش فعالیت های او به متوکل رسیده بود ، متوکل او را بازداشت وزندانی کرد. او پس از گذراندن دوران طولانی زندان ، آزاد شد وبه دستور امام هادی رهسپار مکه شد ودر آن شهر اقامت گزید. (۲)

__________________

۱ ـ طوسی ، همان کتاب ، ص ۵۱۳ ۵۱۴ ، همان حدیث ؛ مدرسی ، محمدتقی ، امامان شیعه وجنبش های مکتبی ، ترجمه حمید رضا آژیر ، ص ۳۲۳.

۲ ـ طوسی ، همان کتاب ، ص ۶۰۷ ، حدیث ۱۱۲۹ ؛ مسعودی ، اثبات الوصیه ، ص ۲۳۳. به خواست خدا در بخش سیره امام عسکری عليه‌السلام از فعالیت علی بن جعفر در مکه سخن خواهیم گفت.

۷۵۸۱