ابن اثیر نیز می گوید : «کسی که پرچمداران قریش را شکست داد ، علی عليه‌السلام بود». (۱)
به روایت مرحوم شیخ صدوق ، علی عليه‌السلام در احتجاج های خود در شورای شش نفری که پس از مرگ عمر ، جهت تعیین خلیفه تشکیل گردید ، روی این موضوع تکیه نموده وفرمود :
«شما را به خدا سوگند می دهم آیا در میان شما کسی جز من هست که نه نفر از پرچمداران بنی عبدالدار را (در جنگ اُحُدْ) کشته باشد؟
سپس امام افزود : پس از کشته شدن این نه نفر بود که غلام آنان به نام «صوأب» که هیکلی بس درشت داشت ، به میدان آمد ودر حالی که دهانش کف کرده وچشمانش سرخ گشته بود ، می گفت : به انتقام اربابانم جز محمد را نمی کشم. شما با دیدن او جا خورده خود را کنار کشیدید ولی من به جنگ او رفتم وضربت متقابل بین من واو ردّ وبدل شد ومن آن چنان ضربتی بر او وارد کردم که از کمر دو نیم شد».
اعضای شورا ، همگی سخنان علی عليه‌السلام را تصدیق کردند. (۲)
باری ، سپاه قریش هزیمت یافت وافراد تحت فرماندهی عبدالله بن جبیر با دیدن این صحنه خواستند به منظور جمع آوری غنایم ، منطقه استقرار خود را رها کنند. عبدالله فرمان صریح پیامبر را به آن ها یادآوری کرد ، ولی آنان ترتیب اثر نداده وبیش از ۴۰ نفرشان از تپّه سرازیرشده به دنبال جمع آوری غنایم رفتند وعبدالله بن جبیر با کمتر از ده نفر همان جا ماند. در این هنگام خالد بن ولید که با گروهی سواره نظام در کمین آنان بود ، چون این وضع را دید ، به آنان حمله کرد وپس از کشتن آنان از پشت جبهه به مسلمانان یورش برد واین هم زمان شد با بلند شدن پرچم آنان ، توسط یکی از زنان قریش به نام «عَمْره بنت عَلْقَمه» که جهت تشویق سربازان قریش به میدان جنگ آمده بودند.
__________________
۱ ـ ابن اثیر ، الکامل فی التاریخ ، ج ۲ ، ص ۱۵۴.
۲ ـ الخصال ، تصحیح : علی اکبرغفاری ، ص ۵۶۰.
